Opname in een verpleeghuis

Ondanks de inzet van de mantelzorger kan het moment aanbreken dat de verzorging van degene met dementie thuis onmogelijk wordt. Een opname in een verpleeghuis is een ingrijpende gebeurtenis. Hier leest u wat een opname van de naaste in een verpleeghuis voor mantelzorgers betekent.

Wanneer het zorgen thuis niet meer lukt

Hoewel voor veel mantelzorgers een opname van hun naaste in het verpleeghuis een angst of schrikbeeld voor de toekomst is – mede door ervaringen uit het verleden - breekt voor velen uiteindelijk toch het moment aan dat verzorging thuis niet langer haalbaar is. De mantelzorger is geestelijk en lichamelijk overbelast en kan de zorg voor de partner of ouder niet meer volhouden. Dit uit zich soms in het boos, kwaad of kribbig reageren richting de naaste met dementie. Overbelasting bij mantelzorgers leidt soms tot een al dan niet vrijwillige opname van degene met dementie in een verpleeghuis. Ook een val of een lichamelijk probleem kan leiden tot ziekenhuisopname en uiteindelijk tot een opname in een verpleeghuis. Bij mantelzorgers die zorgen voor beide ouders geeft vaak de belastbaarheid van de gezonde ouder de doorslag voor opname. Bij alleenstaanden met dementie spelen gevaarscriteria vaak een rol bij een opname. Een enkele keer kiest iemand zelf voor een opname.

Opname in het verpleeghuis

Voor opname moet een aanvraag worden ingediend bij het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ). Dit verloopt niet altijd vlekkeloos. Vanuit de wet Bijzondere Opnemingen Psychiatrische Ziekenhuizen (BOPZ) dient degene met dementie van tevoren geïnformeerd te worden over de opname en kan hij of zij hier bezwaar tegen maken. Voor sommige mantelzorgers brengt dit spanning met zich mee: "wat nou als mijn partner of ouder nee zegt?" Voor verschillende verpleeghuizen en kleinschalige woonvoorzieningen bestaan wachtlijsten. Dit betekent dat men soms geen keuze heeft in waar men komt te wonen. Daarnaast betekent dit dat degene met dementie vaak direct moet worden opgenomen zodra er een plaats vrijkomt – zonder dat men zich daar op kan voorbereiden. De daadwerkelijke opname in het verpleeghuis is voor veel mantelzorgers één van de moeilijkste momenten. Dit betekent vaak een definitieve scheiding. Meestal is de reden voor opname moeilijk te bespreken met de naaste. Verschillende mantelzorgers worstelen met het probleem hoe zij hun partner mee krijgen naar het verpleeghuis. Nico vertelde zijn vrouw dat zij ging logeren. En Ton nam zijn vrouw mee uit rijden en bij het verpleeghuis zijn ze een kopje koffie gaan drinken.

Wat betekent een opname voor de mantelzorger?

Voor vrijwel alle mantelzorgers geldt dat de opname in het verpleeghuis één van de moeilijkste dingen is. Het is ingrijpend en pijnlijk om je naaste achter te moeten laten en daarnaast het gevoel te hebben hem of haar helemaal kwijt te zijn. Een schuldgevoel van "ik heb hem/haar weggedaan" komt regelmatig voor, evenals een gevoel van twijfel "heb ik het wel goed gedaan" en "moet ik mijn partner of ouder wel echt op laten nemen of houd ik het toch nog niet wat langer vol". Nico geeft aan dat hij zijn vrouw het liefst weer mee naar huis zou nemen, maar aan de andere kant weet hij dat hij haar thuis niet de zorg kan geven die ze nodig heeft. Hoewel sommige mantelzorgers verwachten dat zij na de opname 's nachts meer rust krijgen en goed kunnen slapen, valt de werkelijkheid voor sommigen tegen. Nu liggen zij bijvoorbeeld wakker van verdriet. Wim H. heeft sinds de opname van zijn vrouw geen trek meer in koffie en eten, en Nico had in het begin moeite om zich te concentreren op zijn werk. Ton vertelt dat het verdriet uiteindelijk tot een depressie heeft geleid. Aan de andere kant beseffen mantelzorgers ook dat een opname noodzakelijk is. Het voelt als een bevrijding en verlichting dat de dagelijkse zorg er niet meer is, hoewel "je je altijd zorgen blijft maken". Joke S. beschrijft dat zij door de opname juist weer van haar man kan genieten. Voor Gré voelde de opname van haar vader als een opluchting, omdat er nu niks meer met hem kon gebeuren.

Voorbereiden op toekomstige opname

Enkele mantelzorgers vertellen dat zij al bezig zijn met de voorbereiding van een eventuele opname. Ze nemen de tijd om een geschikte locatie voor hun naaste te vinden door het bezoeken van verschillende verpleeghuizen in hun omgeving. Alies had niet altijd het gevoel welkom te zijn om een verpleeghuis te bekijken. Andere mantelzorgers melden hun partner of ouder aan bij een dagopvang in het verpleeghuis waar hij of zij later zal komen te wonen. Zo kunnen zij alvast wennen aan hun toekomstige woonomgeving.

Wij gebruiken cookies op deze site om uw gebruikerservaring te verbeteren

Klik op "ik ga akkoord" om cookies toe te staan.