Amanda

Uitgebreide samenvatting

Amanda was aan de pil toen haar menstruatie uitbleef. Voor de zekerheid deed ze een zwangerschapstest. Toen die positief was, schrok ze. Een paar dagen later was ze van de schrik bekomen: ze was vastbesloten het kindje te houden en het samen met haar vriend een goede toekomst te bieden. Amanda was bang voor negatieve reacties van de familie, maar de reacties waren juist heel positief. Amanda denkt dat dit waarschijnlijk komt doordat er meer jonge moeders in de familie zijn.

Toen Amanda ontdekte dat ze zwanger was, woonde ze nog bij haar moeder. Tijdens de zwangerschap was Amanda steeds vaker bij haar vriend, die ook nog bij zijn ouders woonde. Uiteindelijk werd besloten de zolderverdieping bij haar schoonouders te verbouwen tot een klein appartementje voor Amanda, haar vriend en de baby. Van familie en vrienden kreeg ze allerlei benodigdheden voor de baby, zoals meubels en kleding.

Amanda was vastbesloten om niet te voldoen aan het beeld dat in de media wordt geschetst van tienermoeders. Ze wilde zich goed voorbereiden om haar kindje een goede start te geven. Daarom volgde Amanda met haar vriend een zwangerschapscursus en ging ze naar informatieavonden van de verloskundige over borstvoeding en de bevalling. Ook sloot ze zich aan bij een facebookgroep voor tienermoeders.

Van week dertien tot week negentien was Amanda erg misselijk en had ze af en toe koorts. Vanaf week 20 kreeg ze last van zwangerschapsischias, waarbij de zenuwen en spieren in haar benen werden bekneld. Door de pijn kon ze weinig en sliep ze slecht. De fysieke klachten zorgden ervoor dat Amanda minder energie had voor haar opleiding en haar bijbaan. Ze was vastbesloten het schooljaar goed af te maken en met enkele aanpassingen in het opleidingsprogramma heeft ze twee weken voor de uitgerekende datum het schooljaar goed kunnen afsluiten. Amanda heeft veel steun en begrip ervaren op school.

Toen Amanda 41 weken zwanger was, is ze gestript door de verloskundige. Die avond begonnen de weeën. Amanda merkte dat lopen haar hielp om de weeën op te vangen. Tussen de weeën door lag ze op de bank, omdat ze zich zwak voelde door een verkeerde ademhaling en weinig zuurstof. Hierdoor werd ze misselijk en moest ze verschillende keren overgeven. Na de geboorte van haar dochtertje voelde ze de spanning van zich afglijden en was ze blij dat ze haar eindelijk kon vasthouden en knuffelen.

In de kraamweek waren er afwisselend twee kraamverzorgenden bij Amanda. Van hen kreeg ze veel informatie en hulp, maar er was ook tijd om gewoon even gezellig samen te zijn. Amanda merkte al snel dat ze graag dingen in huis weer zelf wilde doen. Ze had zich voorbereid op de kraamtranen, maar ze was vooral gelukkig en blij en voelde zich meteen echt moeder.

Terugkijkend op haar zwangerschap heeft Amanda de steun en de warmte van de mensen om haar heen erg gewaardeerd. Ze heeft het gevoel dat ze door de zwangerschap meer discipline heeft gekregen voor haar studie. Dat ziet ze als een positieve verandering. Af en toe vindt Amanda het apart, om zichzelf zowel nog kind te voelen van haar ouders, als ook zelf al moeder te zijn.

Amanda adviseert andere jonge aanstaande moeders om positief te zijn en in zichzelf te geloven; zolang je ervoor zorgt dat op school en werk alles goed is geregeld, is het heel goed mogelijk om jong moeder te worden. Verloskundigen en kraamverzorgenden adviseert ze om jonge moeders serieus te nemen en als volwassene te behandelen; Amanda heeft dat zelf erg fijn gevonden bij haar verloskundige.