Omdat men de kindjes van Carian niet goed kon monitoren werd gekozen voor een spoedkeizersnede

Maar ja, toen tijdens de bevalling bleek dus dat ze kindje twee eigenlijk niet konden monitoren omdat die, omdat die heel erg achterin lag. En toen vroeg de gynaecoloog eigenlijk ook van hoe hebben jullie dit dan de dagen ervoor gedaan [lacht]? Maar waarschijnlijk hebben we er toen maar twee in de gaten gehouden, de hele tijd. Maar er was ruimschoots beweging. En ik heb ook nooit gedacht van oh, we kunnen nu het tweede kindje niet meten en nu is het mis. Dat absoluut niet. Maar dat heeft er toen wel toe geleid dat ze op een gegeven moment zeiden van ja, dit durven we niet aan. En ze hadden kindje één…dus ze hadden de vliezen gebroken van het eerste kindje, want die lag al, nou ja vrij diep… met hoofdje hè? Dus die voelde ik ook al wel zitten, dat ik dacht van oké, op een gegeven moment moeten we een knoop doorhakken anders hebben geen keus meer. Maar het voordeel daarvan was dat ze met een sensor op het hoofdje, de hartslag van kindje nummer één kunnen meten. Dus dan hadden ze die, hoefden ze in ieder geval niet met de sensoren van de CTG te meten. Dus dat…  dat was in ieder geval één zorg minder. En dan konden de twee andere kindjes… Maar het tweede kindje kreeg ze dus gewoon niet op de monitor. Ze hebben het echt heel lang geprobeerd. En alles ook daar lag klaar en iedereen stond klaar. En dan heb ik toch nog net, nou, soort van op het laatste moment toch richting OK gegaan. En daar uiteindelijk inderdaad met een keizersnee zijn ze toch alle drie gehaald.