Janny
- Geslacht:
- Vrouw
- Leeftijd:
- 71 jaar
- Mantelzorger van:
- Echtgenoot
- Diagnose:
- Ziekte van Alzheimer
- Datum interview:
- dinsdag, 1 november, 2011
Achtergrond:
Janny is 71 jaar, getrouwd en heeft twee kinderen van 50 en 47 jaar. Tot 2010 werkte ze in de avonduren als gymnastiek leider. In verband met de zorg voor haar man die de ziekte van Alzheimer heeft, is ze daarmee gestopt.
Korte samenvatting:
In 2004 merkte Janny dat haar man niet meer de 'oude' was, omdat hij afspraken niet meer nakwam en geen initiatief meer toonde. Na een diagnostisch traject van anderhalf jaar is de ziekte van Alzheimer vastgesteld. Haar man gaat nu twee dagen per week naar de zorgboerderij. Janny voelt zich eenzaam, zowel in de relatie met haar man als in de vriendenkring, omdat niemand haar begrijpt. De zorg voor haar man leidt tot veel stress en ze heeft behoefte aan een time-out.
Meer
In 2004 merkte Janny dat haar man afspraken vergat, spullen dubbel aanschafte, zich dingen niet meer kon herinneren en geen initiatief meer nam. Ze herkende haar man als het ware niet meer. Haar man had een eigen zaak en ook dat ging steeds moeizamer. Hij wilde niet meer naar zijn werk en liet de administratie van de zaak verslonzen. Na een diagnostisch traject van anderhalf jaar werd de ziekte van Alzheimer gediagnosticeerd bij de man van Janny. Op dit moment gaat haar man twee dagen in de week naar een zorgboerderij.
Janny voelt zich eenzaam en alleen in haar relatie. "Je staat overal alleen voor, maar toch ben je met z'n tweeën". Ze geeft aan dat ze misschien liever alleen zou willen zijn. Janny vindt het pijnlijk dat haar man zich niet meer kan inleven in haar leven. Hierdoor ontstaat een ongelijkwaardige sfeer in huis. Haar man heeft geen belangstelling meer voor haar, alleen nog voor het 'omhulsel'. Hij wil graag lichamelijk contact, maar de genegenheid ontbreekt. Janny probeert in zijn beleving mee te gaan, maar de behoefte aan lichamelijk contact van haar man kan ze niet beantwoorden.
Janny merkt dat mensen hun ontwijken, omdat men niet goed weet wat men moet zeggen of moet doen. Ze vindt het moeilijk dat haar vrienden niet meer langs komen en ze voelt zich daardoor eenzaam. Het onbegrip maakt haar boos. Ze vindt het jammer dat de omgeving de ziekte van haar man niet accepteert. Om hier mee om te leren gaan, is Janny in therapie geweest bij een maatschappelijk werker.
Janny vindt dat haar leven in een toneelstuk is veranderd, het leven is niet echt meer. Door de invloed van het ziekteproces van haar man op haar, voelt Janny zich niet meer degene die ze voorheen was. Ze speelt een rol. De zorg voor haar man ervaart ze als doodvermoeiend, want er wordt een steeds grotere claim op haar gelegd. Het is een opluchting voor haar wanneer haar man naar de zorgboerderij is. Ze hoeft op die momenten dan niet aan zijn behoeften te voldoen en ze heeft wat ruimte en tijd voor zichzelf. Janny ervaart veel stress en heeft behoefte aan een time-out om weer tot rust te komen. Het water staat haar zogezegd tot aan haar lippen.