Praten Over Gezondheid
Joke J.
- Geslacht:
- Vrouw
- Leeftijd:
- 64 jaar
- Mantelzorger van:
- Echtgenoot
- Diagnose:
- Vasculaire dementie
- Datum interview:
- vrijdag, 12 oktober, 2012
Achtergrond:
Joke Jansen is 64 jaar, getrouwd en heeft twee volwassen kinderen. Tot aan haar pensioen in 2008 heeft ze als administratief medewerkster gewerkt. Nu zorgt ze voor haar man die sinds 2005 vasculaire dementie heeft.
Korte samenvatting:
Joke Jansen merkte dat haar man dingen anders deed dan dat zij van hem gewend was. In 2005 werd bij hem op 57-jarige leeftijd vasculaire dementie vastgesteld. Hij gaat drie dagen in de week naar een dagopvang. Joke en haar man praten veel, maar echte gesprekken hebben ze niet meer. Het contact dat ze hadden is veranderd. Joke is haar maatje kwijt.
Update: De man van Joke Jansen woont inmiddels in een kleinschalig woonzorgcentrum.
Meer
In 2005 merkte Joke Jansen dat haar man dingen anders deed dan zij van hem gewend was. De huisarts stuurde hen door naar de neuroloog en de psycholoog, en die stelden de diagnose vasculaire dementie. De man van Joke was toen 57 jaar. Op dat moment besefte Joke nog niet hoeveel invloed de ziekte zou hebben op hun verdere leven. Daar is ze achteraf blij om, want na de diagnose hebben ze drie fijne jaren gehad waarin ze alles hebben gedaan wat ze wilden. De laatste jaren gaat haar man achteruit en hij gaat nu drie dagen per week naar de dagopvang (zorgboerderij).
Joke en haar man leven nu bij de dag. Ze proberen zoveel mogelijk leuke dingen te doen, maar de 'mooie oude dag' is weg. Je moet roeien met de riemen die je hebt. Joke en haar man praten veel met elkaar, maar echte gesprekken hebben ze niet meer. Het contact dat ze hadden is er niet meer. Joke is haar maatje en haar grote steun kwijt. Het 'houden van' is er nog wel, maar op een andere manier. Niet meer als man en vrouw, maar meer als het houden van een kind.
Joke en haar man zijn naar de buitenwereld toe open over hun situatie, mede omdat dat volgens hen makkelijker is voor de omgeving. Zij kunnen dan spontaan vragen hoe het met Joke en haar man gaat. Voor Joke zijn dit momenten waarop zij haar verhaal kwijt kan. De hulp van de omgeving moet echter ook niet te ver gaan, want Joke en haar man willen ook graag hun eigen weg gaan. "Men mag wel om ons heen staan, maar men mag ons niet verstikken".
Het verzorgen van haar man valt Joke steeds zwaarder. Ze merkt dat ze wel eens even vrij zou willen zijn en kunnen doen en laten wat zij zelf wil. Zolang het nog niet nodig is, willen Joke en haar man geen ondersteuning van bijvoorbeeld de thuiszorg, omdat ze hun privacy niet willen inleveren. Sommige mensen in haar omgeving geven aan dat haar man er aan toe is om opgenomen te worden in een verpleeghuis. Joke is daar echter nog niet aan toe. Dan is ze haar man helemaal kwijt. Joke heeft dan ook moeite met dergelijke opmerkingen. Als het zover is, beslist ze dat zelf; niemand hoeft haar daarbij te adviseren. Om zich toch wel op de toekomst voor te bereiden, gaat haar man binnenkort naar een dagopvang in een verpleeghuis. Mocht er wat met Joke gebeuren dan kan haar man daar altijd worden opgenomen.