Liesbeth

Hoewel de vader van Liesbeth altijd al wat verstrooid en vergeetachtig was, merkte Liesbeth in 2008 dat dit erger werd. De arts, van het verzorgingshuis waar hij woonde, stuurde hem door naar de afdeling geriatrie van het ziekenhuis en daar werd in 2008 op 88-jarige leeftijd de ziekte van Alzheimer vastgesteld. Na een heupbreuk in 2010 ging de vader van Liesbeth achteruit. Hij kon niet meer lopen en ook geestelijk werd het minder. Dit heeft geleid tot opname in een verpleeghuis, waar Liesbeth hem nu twee tot drie keer per week bezoekt.

Door haar opleiding had Liesbeth al enige kennis over de ziekte, maar nu maakt ze het van dichtbij mee. Dat is toch anders dan ze zich voorstelde en ze had niet gedacht dat het zo erg zou zijn. De vergeetachtigheid van haar vader wordt steeds erger. Soms herkent hij Liesbeth niet meer en dat doet pijn. Naast de vergeetachtigheid heeft hij last van hallucinaties. Liesbeth vindt dit verontrustend en moeilijk om mee om te gaan. De meeste moeite heeft Liesbeth met het feit dat haar vader haar vader niet meer is. Hoewel hij nog wel de lieve zorgzame man is, is zijn identiteit er niet meer. Haar vader zit nu in de laatste fase van de ziekte. Hij ligt steeds vaker op bed. En dat is moeilijk en verdrietig. Liesbeth vindt het een rotziekte en heeft er veel verdriet van. Ze vergelijkt de ziekte met de herfst – het verval voert de boventoon.

Liesbeth is niet erg te spreken over de zorg in het verpleeghuis. Haar vader krijgt niet de zorg die hij verdient. De verzorging verricht de dagelijkse noodzakelijke handelingen, maar het is niet de liefdevolle zorg, die men verdient. Liesbeth zou graag zien dat er meer toezicht is en dat er activiteiten aangeboden worden aangepast aan de individuele patiënt. Nu worden er activiteiten aangeboden, die niets voor haar vader zijn. Wanneer Liesbeth daar iets van zegt, heeft ze het gevoel dat de verzorging niet naar haar luistert. Liesbeth heeft de behoefte om vaker met de verzorging over haar vader te spreken om te horen hoe zij vinden dat het gaat. Het zou fijn zijn als daar meer op werd ingegaan. Ze voelt zich niet serieus genomen en dat vindt ze jammer. Een paar keer heeft Liesbeth op het punt gestaan om haar vader over te plaatsen naar een ander verpleeghuis, maar omdat hij het toch wel fijn heeft en daar nu gewend is, laat ze het zo. Onlangs heeft Liesbeth een aantal gesprekken gehad waarin ze dit alles heeft aangegeven, Nu heeft ze het gevoel dat er wel naar haar geluisterd wordt en haar vader nu liefdevol verzorgd wordt door een ander team.

Na het overlijden van haar broer heeft Liesbeth besloten om er zoveel mogelijk voor haar vader te zijn. Ze vindt het belangrijk om bij hem te zijn. Ze heeft dan ook besloten om niet meer te gaan werken en geen vrijwilligerswerk meer te verrichten. De zorg voor haar vader is nu de hoofdzaak in haar leven.

Update: De vader van Liesbeth is op 24 augustus 2012 op 92-jarige leeftijd overleden.