Margreet
- Geslacht:
- Vrouw
- Leeftijd:
- 59 jaar
- Mantelzorger van:
- Echtgenoot
- Diagnose:
- Ziekte van Alzheimer in combinatie met Lewy Body dementie
- Datum interview:
- donderdag, 13 oktober, 2011
Achtergrond:
Margreet is getrouwd en heeft twee kinderen van 35 en 31 jaar. Tot 2011 heeft ze gewerkt als pedicure in een verzorgingshuis. Ze is gestopt met werken om de zorg voor haar dementerende man op zich te nemen. Daarnaast is ze actief als vrijwilliger in het verzorgingshuis waar ze werkte.
Korte samenvatting:
In maart 2010 is bij de echtgenoot van Margreet de ziekte van Alzheimer gediagnosticeerd in combinatie met Lewy Body dementie. Hij was toen 77 jaar. In het begin had Margreet niet door dat er iets aan de hand was en schreef ze zijn problemen toe aan ouderdom. Haar man heeft nu steeds meer hulp nodig wat voor haar steeds belastender wordt. Margreet heeft veel steun aan haar kinderen en vindt het belangrijk bij de dag te leven en vooral te genieten van wat de dingen die ze nog wel met haar man kan delen.
Meer
Margreet merkte in 2009 dat haar man, die 20 jaar ouder is dan zij, langzaam achteruit ging, maar zij wijdde dit aan ouderdom. Haar man werd minder actief, ging minder ging puzzelen, legde moelijker sociale contacten en kon minder goed voor het eten zorgen. Toen Margreet merkte dat hij ook niet meer goed kon schrijven, schakelde ze de huisarts in. Die verwees hen door naar een geriater, die in 2010 de diagnose ziekte van Alzheimer in combinatie met Lewy Body dementie vaststelde.
Bij het horen van de diagnose voelde Margreet zich opgelucht, omdat ze nu wist wat er aan de hand was. Aan de andere kant vond ze het moeilijk, want door haar werk met mensen met dementie kent ze het ziekteproces. Hoewel het ziekteproces haar beangstigt, is het voor Margreet belangrijk om niet te veel aan de toekomst te denken. Het is voor haar van belang om te genieten van wat ze nog wel hebben en bij de dag te leven. Openheid en eerlijkheid naar familie en vrienden toe, zijn belangrijk voor Margreet en haar man.
Als gevolg van zijn ziekte zijn er veel dingen veranderd in het leven van Margreet. Ze is gestopt met werken en ze kan niet meer zomaar ergens heen, omdat er altijd iemand bij haar man moet zijn. Doordat ze 24 uur per dag met haar man bezig is, heeft Margreet weinig tijd voor zichzelf. Haar man heeft steeds meer hulp nodig, onder andere met aankleden en douchen. Margreet voelt zich goed in staat om voor hem te zorgen. Zo lang het kan, wil ze zelf voor hem blijven zorgen. Dat geeft haar voldoening.
De relatie met haar man is intenser geworden en dat ervaart Margreet als positief. Wel vindt ze het soms moeilijk dat hij zo afhankelijk van haar is. Haar man is daardoor wat nukkiger geworden. Het verlies van de gesprekspartner, vindt Margreet één van de moeilijkste dingen; over bepaalde onderwerpen kunnen ze niet of nauwelijks meer met elkaar praten. De manier waarop ze met hem praat is anders dan voorheen; Margreet let meer op hoe ze iets zegt. De spontaniteit is weg en dat is lastig voor haar want Margreet is een flapuit. Ook vindt ze het moeilijk met het plotseling verdrietig zijn van haar man om te gaan.
Margreet voelt zich machteloos over de hele situatie en zou soms even hard willen gillen. Het is belangrijk voor haar om er af en toe uit te zijn. Wanneer ze zich verdrietig voelt of als het even te veel wordt, gaat ze een eind lopen of een stuk fietsen. Margreet heeft veel steun aan haar kinderen met wie ze goed kan praten. Ze kan hen altijd bellen en dat vindt ze prettig.