Marie
- Geslacht:
- Vrouw
- Leeftijd:
- 71 jaar
- Mantelzorger van:
- Echtgenoot
- Diagnose:
- Ziekte van Alzheimer
- Datum interview:
- dinsdag, 10 januari, 2012
Achtergrond:
Marie is 71 jaar, getrouwd en heeft twee volwassen zonen. Tot haar huwelijk heeft ze gewerkt als naaister in een fabriek. Ze zorgt nu voor haar man die de ziekte van Alzheimer heeft.
Korte samenvatting:
Na een hartoperatie wordt de man van Marie steeds vergeetachtiger. In 2006 wordt op 72-jarige leeftijd de ziekte van Alzheimer gediagnosticeerd. Op dit moment zijn Marie en haar man op zoek naar geschikte dagopvang. Ze hoopt nog verscheidene jaren samen te kunnen zijn en denkt niet te veel na over de toekomst.
Meer
Na een hartoperatie merkte Marie dat haar man steeds vergeetachtiger werd. Hij kon spullen niet meer terugvinden, vroeg alles na, en hij wist de namen van zijn (klein)kinderen soms niet meer. In 2006 werd bij hem de ziekte van Alzheimer gediagnosticeerd. Hij was toen 72 jaar oud. Bij het horen van de diagnose viel er een last van haar schouders af, omdat er een antwoord kwam op de veranderingen van haar man. Marie en haar man waren blij dat ze 'gewaar geworden zijn, dat hij het had'. Naast de ziekte van Alzheimer heeft de man van Marie ook reuma, waardoor hij vaak pijn heeft. Op dit moment zijn Marie en haar man bezig om een geschikte dagopvang te vinden.
Marie vindt het moeilijk om met de vergeetachtigheid van haar man om te gaan. Ze vindt het moeilijk dat ze alles moet herhalen en dat haar man de namen van de kinderen en kleinkinderen soms vergeet. Ook vindt ze het lastig dat haar man moeilijk uit zijn woorden komt. Het meest lastige vindt Marie dat zij hierdoor haar man soms niet begrijpt en dat hij haar niet kan begrijpen.
Marie ondervindt weinig steun van de familie van haar man. Zijn broers deden in het begin lacherig over de situatie in de zin dat iedereen wel eens wat vergeet'. Marie kon zich daar erg kwaad over maken. Ze vindt het moeilijk om met haar zonen over de situatie te praten; ze had wat dat betreft graag een dochter willen hebben. Marie ervaart steun van een vriendin, die ook vraagt hoe het met háár gaat en niet alleen naar haar man vraagt. Ze vindt het belangrijk dat er ook aandacht is voor de partner. Op advies van de casemanager gaat Marie nu naar een gespreksgroep voor partners van mensen met dementie. Hier kan ze haar verhaal en emoties kwijt en dat doet haar goed. Het houdt haar er bovenop, zoals ze zelf zegt. Ook ervaart Marie veel steun van de casemanager.
Op dit moment zijn Marie en haar man bezig om een geschikte dagopvang te vinden. Marie vindt dat een geruststelling, ze hoeft zich dan even geen zorgen te maken. Het zal een ontlasting voor haar zijn en ze kan overdag weer weg. Aan de andere kant ziet ze er ook tegen op om hem niet meer de hele dag thuis om haar heen te hebben. Zo lang het mogelijk is, wil Marie haar man thuis verzorgen. Ze ziet er tegenop om haar man te moeten loslaten. Ze hoopt dat ze nog verscheidene jaren bij elkaar kunnen blijven. Ze denkt niet te veel na over de toekomst; ze ziet wel hoe het loopt, niemand kan het voorspellen.