Hanneke

Hanneke merkte in 2005 dat ze vaak een droge mond had, ze verloor gewicht, had toenemende dorst en moest vaker plassen. Door tijdsgebrek ging ze niet naar een dokter. Pas bij een bezoek aan de opticien werd haar meer duidelijk. Ze kwam binnen en vroeg eerst om een glas water, ging toen naar het toilet en verzocht als laatste om een oogcontrole. De opticien begreep wat er aan de hand was en zag beschadigingen in de ogen die duiden op diabetes en adviseerde haar naar de huisarts te gaan. Bij de huisarts bleken haar bloedsuikerwaarden veel te hoog en werd ze doorgestuurd naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis is de diagnose diabetes 2 gesteld en vanaf dat moment kwam ze in ´de molen´ terecht. Ze vertelt dat ze vervolgens met allerlei mensen in contact kwam, zoals de diabetesverpleegkundige, de diëtist en de internist. Aan het onderzoek met de internist in opleiding bewaart ze een negatieve herinnering. Voor haar was het heel hard dat hij geen begrip had voor het feit dat zij plotseling geconfronteerd werd met deze chronische ziekte en nog in de overgangsfase zat van een gezond leven naar een leven met een ziekte.

Het is nu acht jaar geleden dat de ziekte is geconstateerd en sindsdien probeert Hanneke een geregeld leven te leiden. Eerst moest ze erg wennen aan het idee dat ze deze chronische ziekte had. Ze voelt zich geen patiënt, want ze ervaart geen beperkingen in haar leven als gevolg van diabetes type 2. Ze voelt zich ook ongemakkelijk bij de gedachte dat ze toch wel ´patiënt´ is en zit liever aan de andere kant van het bureau. Goed medicijngebruik, gezond eten en anticiperen op signalen van haar lichaam zijn belangrijk om haar diabetes onder controle te houden. Ze gebruikt pillen, waaronder metformine, en spuit vier keer per dag bij elke maaltijd insuline. Haar motto is: 'Ik spuit omdat ik eet en ik eet niet omdat ik spuit'.

Over het algemeen kan Hanneke goed aanvoelen als ze een te hoge of een te lage bloedsuikerspiegel heeft. Als die te hoog is, begint ze te zweten en heeft ze hartkloppingen. Als ze te lage bloedsuikers heeft, krijgt ze het gevoel pap in de benen te hebben, wordt ze ongecontroleerd in haar bewegingen en kan ze zich niet meer concentreren. Op die momenten laat ze gemakkelijk dingen vallen en stelt ze dingen uit, zoals bijvoorbeeld het ontbijt. Ze reageert slecht op stress en probeert zich zo rustig mogelijk te houden om deze ontregelende factor te voorkomen. Ze reageert heel goed op veel bewegen, zoals bezig zijn in de tuin. Ze merkt dat ze dan minder medicatie hoeft te gebruiken. Hanneke probeert steeds goed naar haar lichaam te luisteren en steeds te beredeneren waarom ze een hoge of lage bloedsuiker heeft.

Hanneke vertelt dat diabetes haar ook op ´het rechte pad´ houdt. Ze zorgt hierdoor beter voor zichzelf door gezond te koken en geen alcohol te drinken. Hanneke wil 120 jaar worden en hoopt door gezond te leven op een mooie toekomst. Ze weet dat haar familie erfelijk belast is met diabetes type 2 en ze beseft dat haar gezonde leefstijl waarschijnlijk ook een goed voorbeeld is voor haar kinderen.

Hanneke adviseert anderen om goed naar het eigen lichaam te luisteren. Daarnaast zou, volgens Hanneke, de informatie over diabetes type 2 meer moeten worden toegespitst op de behoefte van de persoon, zodat ieder informatie kan vinden die bij diegene past.