Marije (B)

Uitgebreide samenvatting

Kort nadat Marije en haar man besloten graag een kindje te willen, raakte Marije zwanger. Daar kwam ze achter toen ze op vakantie een zwangerschapstest deed. Tijdens de zwangerschap heeft Marije weinig last van gehad van zwangerschapskwaaltjes. Wel kreeg ze vanaf week 27 last van hevige zenuwpijnen in haar been (ischias). Daardoor is ze al voor haar verlof minder gaan werken.

Voor Marije was ‘vertrouwen’ één van de sleutelwoorden tijdens haar zwangerschap. Ze had veel vertrouwen dat alles goed zou gaan en probeerde ook meer in dat vertrouwen te groeien. Dat deed ze door te luisteren naar een yoga- en hypnobirthing-CD, en door op zoek te gaan naar positieve verhalen. Daarnaast gaven haar geloof en verschillende vormen van zingeving en symboliek in bijvoorbeeld de natuur haar het vertrouwen dat alles goed zou gaan.

Tijdens de zwangerschap had Marije het gevoel dat haar baby-tje en zij samen één waren. Haar kindje hoorde er al helemaal bij. Marije praatte ook wel eens met haar. Ze leefde een beetje in haar eigen wereld, maar vooral vanuit haar hart. Marije kan zich een moment herinneren waarop ze erg verdrietig werd toen ze zich bewust werd van het feit dat dat kleine wereldje van de zwangerschap verbroken zou worden en ze haar dochtertje met de grote wereld zou moeten delen. Marije geeft aan dat ze altijd wel zwanger zou willen zijn, omdat ze zich erg gelukkig voelde.

Voorafgaand aan de bevalling had Marije een bevalplan opgesteld. Het ging haar er vooral om dat de mensen om haar heen wisten hoe zij het wilde. Ook hielp het haar om alles uit haar hoofd te krijgen door het op papier te zetten. Om diezelfde reden hield ze ook af en toe een dagboekje bij.

Toen de uitgerekende datum naderde, kreeg Marije sterk het gevoel dat haar kindje een aantal dagen later, op de sterfdag van haar oma, geboren zou worden. Dat gebeurde. De avond ervoor begonnen de weeën. Marije wilde eerst gaan slapen, zodat ze de volgende dag uitgerust aan de bevalling zou kunnen beginnen. De weeën werden echter steeds heftiger. Met haar man hield ze de tijd tussen de weeën bij met een weeën-app op haar iPad. Toen ze de verloskundige belde, bleek dat Marije 7 cm ontsluiting had. ’s Ochtends vroeg is haar dochtertje thuis in bad geboren.

Na de bevalling genoot Marije van een kraamweek waarin ze op een roze wolk zat. Toch merkte ze dat het ‘ontzwangeren’ niet altijd even gemakkelijk was. Ze moest eraan wennen dat ze niet meer in haar eigen wereldje leefde met haar dochtertje. Bovendien merkte ze dat het tijd kostte om samen met haar man en hun dochtertje een gezinnetje te vormen.

Terugkijkend vindt Marije dat zij als persoon niet is veranderd na de zwangerschap en de bevalling. Wel heeft ze nu haar kindje geboren is de extra rol van moeder. Ze vindt het mooi om te zien dat ze hierdoor ook weer meer over zichzelf leert.

Marije adviseert andere vrouwen om stil te staan bij wat je voelt. Ook zou ze graag willen dat vrouwen onderling opener zijn over zowel hun positieve als negatieve emoties en over hun kwetsbaarheid tijdens de zwangerschap en de bevalling. Zorgverleners adviseert ze om zwangere vrouwen serieus te nemen. Daarnaast zou ze in de maatschappij en op bijvoorbeeld voorlichtingsbijeenkomsten graag zien dat er minder nadruk is op pijnbestrijding en medicalisering rondom zwangerschap en bevallen en meer nadruk op het vertrouwen op het eigen lichaam.