Menne

Uitgebreide samenvatting

Toen Menne en haar man besloten dat ze een kindje wilden, heeft Menne haar spiraaltje laten verwijderen. Na twee maanden werd haar menstruatiecyclus regelmatiger en raakte ze zwanger. Ondanks dat Menne aan haar lichaam voelde dat ze zwanger was, onder andere door opgezette borsten, was de zwangerschapstest negatief. De dagen daarna deed ze elke dag opnieuw een test. Die gaven steeds duidelijker aan dat ze inderdaad zwanger was.

Omdat Menne in haar hoofd al meteen heel erg bezig was met de zwangerschap, vond ze het moeilijk om het niet met mensen te delen. Menne en haar man hebben het nieuws dan ook aan verschillende mensen verteld voordat Menne twaalf weken zwanger was. Dit vonden ze belangrijk, omdat wanneer het mis zou gaan, ze dat ook graag met vrienden zouden willen delen. Hun ouders hebben ze pas na twaalf weken verteld dat Menne zwanger was, omdat de geboorte van hun kindje voor hun ouders veel meer betekent dan voor hun vrienden.

Sinds week zes heeft Menne regelmatig last gehad van licht bloedverlies. De eerste keer schrok ze daar erg van. Ze heeft haar zorgen gedeeld met de verloskundige, die begripvol reageerde. Ze hebben een echo gemaakt waaruit bleek dat alles goed was met het kindje. Het zou kunnen dat het bloedverlies werd veroorzaakt door harde ontlasting en kleine gesprongen bloedvaatjes. Menne begreep van de verloskundige dat licht bloedverlies er soms bij hoort in de vroege zwangerschap. Dat zou ze graag van tevoren hebben geweten.

Omdat de man van Menne geadopteerd is, weten ze niet of er bepaalde syndromen in zijn familie voorkomen. Daarom besloten Menne en haar man om een combinatietest te laten doen. Menne en haar man hebben veel gesproken over wat ze zouden doen als er iets gevonden zou worden. Niet alleen met elkaar, maar ook met een vriend bij wie het syndroom van Down in de familie voorkomt. Ze kwamen tot de conclusie dat het voor hen een te zware last zou zijn om een kindje met een dergelijke aandoening groot te brengen.

Menne is nu zeventien weken zwanger. Van week acht tot week zestien is ze erg moe geweest. Ook heeft ze gemerkt dat ze wat vergeetachtig is en dat ze meer honger heeft dan normaal. Ondanks dat ze merkt dat ze wat meer een zoetekauw is geworden, probeert Menne gezond te blijven eten. Daarnaast sport ze regelmatig. Naast gezond eten en bewegen, let Menne erop dat ze voldoende drinkt. Ze heeft gehoord dat dit van belang is omdat het vruchtwater steeds ververst moet worden, dat het goed is voor haar huid en dat het zwangerschapsstriemen (striae) tegengaat. Soms is Menne bang om aan te komen, maar haar vriendinnen stellen haar gerust door aan te geven dat ze zich geen zorgen hoeft te maken over haar gewicht tijdens en na de zwangerschap.

Menne is onder controle van een verloskundige bij haar in de buurt, waar ze altijd terecht kan met haar vragen. Op aanraden van een vriendin wil ze in de loop van de zwangerschap gebruik gaan maken van zwangerschapsmassage en op zwangerschapsyoga gaan. Het lijkt haar fijn om op die manier in contact te komen met vrouwen die in dezelfde fase van de zwangerschap zitten.

Menne heeft het gevoel dat er in de maatschappij bepaalde ideeën heersen over bijvoorbeeld voeding tijdens de zwangerschap of de voorbereidingen op de komst van je kindje, waar ze zich niet altijd in kan vinden. Ze probeert haar eigen weg te volgen, mede aan de hand van voorbeelden die ze zelf van huis uit heeft meegekregen. Ze heeft soms het gevoel dat anderen haar zien als een naïeve jonge moeder.

Menne adviseert andere vrouwen om de zwangerschap bekend te maken aan je omgeving op een moment dat het voor jezelf goed voelt. Zorgverleners adviseert ze om persoonlijke zorg te bieden, goed te luisteren naar vrouwen en hen serieus te nemen.