Nico

Tijdens een drukke periode voelde Nico zich niet helemaal goed. Hij begon af te vallen, meer te plassen, hij had dorst en kreeg een droge mond. Toen het in zijn vakantie niet beter werd, is hij bij terugkomst naar de huisarts gegaan. Zijn bloedsuikerwaarden waren veel te hoog waarna hij acuut opgenomen werd in het ziekenhuis. Daar werd in 2008 aangenomen dat hij diabetes type 2 had. Terugkijkend denkt hij dat al veel eerder verschijnselen van diabetes type 2 had, zoals plotselinge vermoeidheid en veel kleine ontstekingen. Nico denkt dat zijn leefstijl en werkdruk hebben bijgedragen aan het ontstaan van diabetes type 2.

Na de diagnose heeft hij zijn leefstijl aangepast en is hij medicijnen gaan gebruiken. Hij is minder gaan eten en hij probeert stress te voorkomen door alles rustig tot zich te nemen. Hij maakt zich nu niet meer druk als hij ergens een kwartier te laat is. In het begin gebruikte Nico kortwerkende en langwerkende insuline. Na een tijdje waren zijn bloedsuikerwaarden laag en is hij op advies van de internist overgegaan op het gebruik van pillen. Dit bevalt Nico erg goed, behalve wanneer hij bijvoorbeeld erg moe is of intensief heeft gesport. Dan schieten zijn bloedsuikerwaarden wel eens omhoog.

Nico is niet tevreden over de begeleiding in het ziekenhuis ten tijde van de diagnose. Er werd hem niet veel uitgelegd. En ook het contact met de diabetesverpleegkundige beviel hem slecht, omdat zij in beperkingen dacht en niet in mogelijkheden. Tegenwoordig heeft hij een goede diabetesverpleegkundige in de praktijk van zijn huisarts met wie hij een gelijkwaardige relatie heeft. Hij kan haar altijd bereiken via de e-mail of telefoon en zij denkt met hem mee. Hij voelt zich serieus genomen en door de goede relatie kan hij zich ook beter houden aan een gezonde leefstijl. Waar hij tegenwoordig wel eens moeite mee heeft zijn stagnaties binnen de ketenzorg, zoals het feit dat de contactmomenten met verschillende disciplines slecht op elkaar aansluiten. Hij moet soms afspraken maken met verschillende specialisten om bijvoorbeeld tot één voorkeursmedicijn te komen.

Over het algemeen heeft Nico weinig last van symptomen van diabetes type 2. Door het medicijn metformine heeft hij weinig last van lage bloedsuikerwaarden en heeft hij geen last van hypo's. Hypers zijn een groter probleem. Hij merkt op die momenten dat hij moe wordt, slecht ziet, zijn geheugen minder wordt en de coördinatie afneemt. Ook ontstaan dan ontstekingen, wordt zijn huid droger en als zijn waarden te lang hoog blijven is hij aan het uitdrogen. Het is een naar gevoel en het kost veel energie als de waarden vervolgens dalen. Daarnaast is hij door de vermoeidheid sneller geïrriteerd. Volgens hem is het belangrijk dat je de symptomen (her)kent, zodat je er ook juist mee om kan gaan. Zodra hij het bijvoorbeeld druk heeft, gaat zijn bloedsuikerspiegel omhoog.

Nico probeert een zo geregeld mogelijk leven te leiden, waarbij hij let op zijn eten en erop toeziet dat hij veel beweegt. Bewegen is voor hem heel belangrijk. Tijdens zonvakanties fietst hij vier weken aan één stuk door en hoeft hij zijn medicijnen niet te gebruiken. Terug in Nederland merkt hij dan al gauw dat hij langzaamaan het medicijngebruik weer moet oppakken. Vooral in de wintermaanden is het lastig om de bloedsuikerspiegel op peil te houden. Volgens Nico komt dit doordat hij dan minder beweegt en minder zon krijgt. Een reis naar een zonnig land vormt dan vaak een aangename onderbreking.

Zijn advies aan lotgenoten is geregeld te leven en bewegen en vooral om te blijven genieten van het leven. Laat je niet beperken door diabetes type 2. Ook vindt hij dat er een (keten)regisseur met een coachende/begeleidende rol moeten komen, zodat overlap en tijdverkwisting in de zorg voorkomen kunnen worden.