Pieter

Tijdens een bezoek aan zijn reumatoloog werd op basis van een bloedonderzoek ontdekt dat Pieter diabetes type 2 had. Hij schrok hiervan, omdat hij in zijn beleving niet aan het beeld van diabetes type 2 voldeed, zoals veel drinken en dorst hebben. Hij kreeg pillen voorgeschreven. Dit vond hij maar niks, omdat hij al zoveel pillen slikte. Toen zijn bloedsuiker bleef schommelen is hij insuline gaan spuiten. Tot op de dag van vandaag bevalt hem dit erg goed.

Pieter heeft een goede relatie met de internist en de diabetesverpleegkundige. Eenmaal per drie maanden laat hij zijn bloed testen en dat vindt hij prettig. Volgens Pieter hadden ze hem na de diagnose direct voorlichting moeten geven over bijvoorbeeld diëten. Na de diagnose is hij in gewicht aangekomen terwijl hij niet op de hoogte was van de gevolgen daarvan.

Pieter heeft van enkele symptomen last, namelijk van hypo's en van stemmingswisselingen. Bij een hypo begint hij te zweten en te trillen. Om dit tegen te gaan heeft hij altijd druivensuiker bij zich. Dit neemt hij en dan voelt hij zich direct stukken beter. Zijn vriendin attendeert hem ook wel eens op zijn korte lontje als een hypo dreigt. Het helpt hem om dan even uit de situatie weg te lopen om weer tot zichzelf te komen.

De afgelopen weken is Pieter naar een revalidatiecentrum geweest waar hij met lotgenoten praat en veel beweegt door gezamenlijk te fitnessen of te zwemmen. Hij heeft het daar erg naar zijn zin. Hij is lekker in beweging en hij kan zijn ervaringen met de ziekte delen. De ene keer geeft hij advies en de andere keer vindt hij herkenning. Praten met lotgenoten bevalt Pieter goed, maar praten met familie of vrienden doet hij liever niet. Hij redt zich prima en wil de ziekte voor zichzelf houden. Aan goedbedoeld advies of hulp heeft hij geen behoefte. En wat mensen niet weten, daar kunnen ze ook niet naar vragen.

Om zijn bloedsuikerwaarden stabiel te houden spuit hij insuline. Dit bevalt hem veel beter dan het slikken van pillen. Hij heeft ritme gevonden in zijn eetpatroon en probeert elke week twee keer te sporten. Hij hoopt nog meer af te vallen zodat hij minder insuline hoeft te spuiten. Zijn grootste angst is dat zijn benen gedeeltelijk geamputeerd moeten worden.