Abeer

Abeer werd op haar 15e voor het eerst ongesteld. De eerste jaren had ze last van buikpijn, hoofdpijn en rugpijn. Daarnaast was ze altijd één dag misselijk en moest ze overwegen. Abeer bleef dan thuis van school. Nu doet ze de eerste dag van haar menstruatie niet veel en ligt ze op de bank of op bed. Ze neemt warme kruiden tegen de pijn.

Na de geboorte van haar eerste kind kreeg Abeer minder klachten. Tijdens de oorlog in Syrië werden de klachten erger. De klachten duurde langer. Normaal had ze ongeveer drie dagen klachten; tijdens de oorlog acht dagen. Daarnaast was het bloedverlies heviger. Abeer denkt dat de stress van de oorlog en het zich niet veilig voelen de oorzaak is van de hevigere klachten. Nu ze in Nederland is, heeft ze rust. Haar klachten zijn dan nu ook weer minder. Ze heeft nu weer drie dagen klachten. 

Abeer vindt het normaal dat ze klachten heeft van haar menstruatie. Het is iets dat God aan vrouwen heeft gegeven. Ze vindt dat vrouwen niet bang hoeven te zijn voor hun menstruatie.

Abeer schaamt zich om met anderen over haar menstruatie te praten. Tegen anderen zegt ze dat ze ziek is. Ook haar moeder deed dat vroeger als ze Abeer af moest melden op school. Haar moeder zei dan dat Abeer ziek was, en vertelde niet dat ze last had van haar menstruatie. Op school werd er vroeger ook niet over gepraat. Abeer vertelt dat als je ongesteld bent tijdens de Ramadan je dan wel mag eten overdag. Ze doet dat stiekem, zodat haar kinderen het niet zien. Dat doet ze uit schaamte. Met haar dochter praat ze wel over het onderwerp. Ze vindt het belangrijk dat haar dochter de informatie van haar krijgt en niet van vriendinnen of via YouTube. 

Abeer adviseert anderen om om hulp te vragen als je hulp nodig hebt bij klachten. Zelf vraagt ze haar kinderen, ouders en vrienden om hulp. Maar ze benoemt dan niet dat ze klachten heeft van de menstruatie.