Anisleidy

Anisleidy werd op haar dertiende voor het eerst ongesteld. Ze kan zich dit nog goed herinneren. Haar moeder had haar al geïnformeerd, dus ze wist wat ze kon verwachten. Anisleidy heeft weinig klachten en haar menstruaties zijn regelmatig. Ze kan zich nog wel één hevige menstruatie herinneren. Ze was zestien en had toen veel buik- en rugpijn, meer bloedverlies dan normaal en is toen ook flauw gevallen. Dit was voor Anisleidy tot nu toe de enige heftige menstruatie. 

Anisleidy weet precies wanneer haar menstruatie begint. Ze voelt dan een hele lichte pijn; een soort beweging in haar buik. Dan weet ze: “vandaag of morgen word ik ongesteld”. Haar menstruatie duurt vier tot vijf dagen en is regelmatig. Sinds haar 22ste gebruikt Anisleidy een menstruatiecup. Ze vindt dit erg prettig. Over het algemeen heeft ze weinig klachten tijdens haar menstruatie. Soms heeft ze buikpijn, rugpijn, hoofdpijn of pijn in haar borsten. Als ze last heeft van buikpijn, neemt ze paracetamol of ibuprofen. Af en toe heeft ze ook pijn in haar benen. Het voelt dan “alsof er een elastiek om haar knieën zit”. Daarnaast voelt Anisleidy zich soms wat verdrietiger tijdens haar menstruatie, maar ze heeft geen last van mood swings. 

Anisleidy vindt de ideeën rondom menstruatie die heersen in de maatschappij, zoals dat menstruatie bloed vies zou zijn, “gek en slecht”. Ze heeft het gevoel dat het een taboe is in Nederland om over menstruatie te praten. In Cuba, waar Anisleidy is opgegroeid, anders. Daar wordt meer open gesproken over menstruatie en vrouwen bezoeken eerder een arts als ze klachten ervaren. 

Anisleidy vindt het belangrijk om menstruatie bespreekbaar te maken en kinderen al op de basisschool te vertellen wat het is, wat erbij hoort en wat niet. Ze vindt dat menstruatie genormaliseerd moet worden; “het hoort tenslotte bij vrouw-zijn”. Daarnaast vindt ze dat vrouwen die veel klachten ervaren, de mogelijkheid moeten hebben om thuis te blijven van werk. 

Anisleidy adviseert andere vrouwen om meer open te zijn, over klachten te praten met anderen, ook met kinderen, en aan de bel te trekken bij een huisarts als je klachten ervaart. Aan de omgeving wil Anisleidy meegeven om begrip te hebben en een luisterend oor bieden.