Cemile

Cemile werd op haar twaalfde voor het eerst ongesteld. In eerste instantie had ze geen klachten. Op haar zestiende kreeg ze opeens klachten: buikpijn, rugpijn, maag- en darmproblemen. Hiermee is ze naar een kinderarts in België geweest, die onderzoek deed naar de maag en darmproblemen. Cemile bleek een maagontsteking te hebben, waarvoor ze is behandeld. Endometriose is wel even ter sprake gekomen, maar volgens de artsen kwamen haar klachten niet overeen met die van endometriose. Later bezocht Cemile een gynaecoloog, die haar klachten wél bij endometriose vond passen. Ze kreeg de pil voorgeschreven. Later werd een kijkoperatie gedaan, waar endometriose graad 1 werd vastgesteld. Tijdens die operatie werden ook verklevingen van de darm en het buikvlies gevonden. Cemile schrok enorm van deze diagnose; ze had het niet zien aankomen.

Als gevolg van de endometriose heeft Cemile veel pijn in haar rug, buik en schouder. De pijn is soms zo erg dat ze niet kan lopen. Om de klachten te onderdrukken slikte Cemile de pil. Dit helpt wel wat, de pijn komt terug als ze een doorbraakbloeding heeft. Verder probeert ze als ze pijn heeft afleiding te zoeken, te ontspannen en tot rust te komen.

De endometriose heeft een grote impact op het dagelijks leven van Cemile. Ze deed eerst een opleiding tot verpleegkundige, maar door haar klachten werd het lastig om haar stage goed af te ronden. Ze was vaak afwezig door ziekenhuisafspraken, was vermoeid en had veel pijn. Na een jaar is ze gestopt en is ze op zoek gegaan naar een opleiding die vol te houden is met haar klachten. Ze doet nu een opleiding tot doktersassistente. Daarnaast het een impact op haar sociale leven. Als ze veel pijn heeft blijft Cemile het liefst thuis op de bank, terwijl vrienden wel op stap gaan.

Cemile haalt veel steun uit contact met lotgenoten. Bij hen ervaart ze begrip als ze vertelt over haar pijnklachten. Dit is anders als ze haar omgeving, bijvoorbeeld haar moeder of vriendinnen, vertelt over de pijn. 

Cemile adviseert andere vrouwen om je niet zo maar te laten wegsturen bij een arts en om een second opinion te vragen. Zorgverleners adviseert ze om klachten serieus te nemen, duidelijk te zijn in het geven van diagnoses, eenduidig te zijn in het geven van adviezen en niet te snel medicatie voor te schrijven.