Christina

Christina was veertien toen ze voor het eerst ongesteld was. Vanaf haar twintigste kreeg Christina meer last van haar menstruatie. Ze had last van hevig bloedverlies en pijn. Het slikken van de anticonceptiepil hielp om deze klachten te onderdrukken. Toen Christina zwanger was, zei men tegen haar dat na de zwangerschap de menstruaties minder heftig zouden zijn;  daar keek ze naar uit.

Na de bevalling werden haar menstruaties echter heftiger dan daarvoor. Vanwege deze impact startte Christina weer met het slikken van de pil. Omdat de pil veel invloed had op haar gemoedtoestand, besloot ze te stoppen met de pil. Het gevolg was dat haar menstruaties weer heftiger werden.

Gezien de heftige klachten liet Christina onderzoek doen bij een gynaecoloog om te kijken wat de behandelmogelijkheden waren. Een baarmoederverwijdering was de enige optie.  Christina koos ervoor om dat toen niet te laten doen, omdat een vriendin het haar afraadde en omdat ze de lange revalidatietijd als een drempel ervaarde met een jong kind en haar werk als zelfstandig ondernemer. Een aantal jaar later voelde Christina opeens iets hards in haar buik. De gynaecoloog stelde een vergrote baarmoeder vast. In combinatie met de tweehoornige baarmoeder zorgde dit voor veel pijn en bloedverlies. Deze boodschap was voor Christina de aanleiding om toch te kiezen voor een baarmoederverwijdering. Na de operatie voelde Christina zich vrijer en veel meer vrouw. Ze vond het de zes weken revalideren meer dan waard.

 De klachten hadden een enorme impact op het leven van Christina. Tijdens de menstruaties verloor Christina veel bloed en had ze heftige buik- en rugpijn. Ze droeg incontinentieslips, sliep met handdoeken om zich heen om doorlekken in een matras te  voorkomen, en slikte veel pijnstillers. De dagen rondom haar menstruatie hield ze vrij in haar agenda en ze nam geen belangrijke beslissingen in die periodes. 

Tegenover haar omgeving is Christina altijd open geweest over menstruatieklachtenwaardoor ze veel begrip ervaarde. Ze vindt het belangrijk dat er meer openheid komt over het onderwerp menstruatie: over wat je kan verwachten, wat normaal is, en dat het zwaar kan zijn. 

Christina adviseert vrouwen om informatie op te zoeken en vragen te stellen als je een zorgverlener niet begrijpt. Daarnaast drukt ze vrouwen op het hart om over menstruatieklachten te praten. Aan zorgverleners wil ze meegeven dat zij informatie in begrijpelijke taal moeten geven en vrouwen serieus moeten nemen.