Evi

Op haar twaalfde werd Evi voor het eerst ongesteld. Haar moeder had haar eerder al een prentenboekje over menstruatie gegeven. Hierdoor wist ze  wat ze kon verwachten, en schrok ze niet van haar eerste menstruatie. De eerste acht jaar had Evi weinig last van haar menstruatie. De menstruatie was regelmatig en ze had weinig klachten. Soms had Evi last van hoofdpijn. 

Rond haar twintigste veranderde de menstruatie van Evi. Ze kreeg last van hevig bloedverlies, meer pijn in haar buik, rug en bovenbenen en verkoudheidsklachten. De verandering kwam geleidelijk: elke cyclus werd haar menstruatie wat heviger. Het hevige bloedverlies zorgde ervoor dat Evi vermoeid is. Verder merkte Evi ook schommelingen in haar humeur en mentale gezondheid in de dagen voor haar ongesteldheid. De verkoudheidsklachten zorgden ervoor dat ze zich ziek voelde, en een ‘wattenhoofd’ had. Haar klachten duurden ongeveer vier tot vijf dagen. 

Evi had het meest last van het ziek worden tijdens haar menstruatie. Dit zorgde ervoor dat ze vaak een of meerdere dagen niet naar school kon. Het missen en inhalen van lesstof zorgde voor een opstapeling van werk. Dit kostte veel tijd en energie. 

Evi heeft meerdere vriendinnen met hevige menstruaties. Met hen deelt ze ervaringen en tips mee. Dit geeft herkenning. 

Toen haar klachten heviger werden, vroeg Evi aan vriendinnen advies om hiermee om te gaan. Ze begon met het slikken van Naproxen tegen de pijn. Ook ging ze menstruatieondergoed dragen in combinatie met een tampon, tegen het doorlekken. Verder probeerde Evi veel te slapen en rust te nemen. In haar planning hield ze rekening met haar cyclus. Zo plande ze weinig afspraken tijdens haar menstruatie. 

Toen Evi anderhalf jaar last had van haar klachten, besloot ze naar de huEvirts te gaan. Ze kwam er toen achter dat het ziek zijn altijd samen viel met haar menstruatie. De huEvirts verwees haar door naar de gynaecoloog. De gynaecoloog deed verschillende onderzoeken, maar vond geen afwijkingen. Wel adviseerde de gynaecoloog een vorm van anticonceptie (de pil of een hormoonspiraal) tegen het bloedverlies. Evi denkt nog na over welke vorm van anticonceptie ze zou willen proberen. Ze vraagt hiervoor naar ervaringen van vriendinnen.  

Evi vindt het belangrijk dat het onderwerp menstruatie bespreekbaar is. Zowel met vrienden als met mensen die wat verder weg staan. Ze raadt de omgeving aan om ruimte te bieden om aan te geven als het even niet gaat en dan werk uit handen te nemen. Aan zorgverleners wil ze mee geven om met een patiënt mee te denken, en niet iemand weg te sturen met pijnstillers.