Jennifer

Jennifer had haar eerste menstruatie toen ze elf was. Ze logeerde toen bij haar oma. Ze had last van afscheiding. Daarmee ging ze naar haar oma. Haar oma gaf aan dat dat een teken is dat je voor het eerst ongesteld gaat worden. De oma van Jennifer was heel open en vertelde haar over menstruaties. De volgende dag werd ze daadwerkelijk voor het eerst ongesteld. 

In het begin had Jennifer nauwelijks last van haar menstruatie. Ze was altijd drie dagen ongesteld en had geen pijn. Na de geboorte van haar eerste kind kreeg ze wat meer last. Maar na de geboorte van haar derde kind veranderde haar menstruatie. De menstruatie werd onregelmatig; soms duurde het zes tot negen maanden voordat ze ongesteld werd. En als ze dan ongesteld was had ze enorme pijn en krampen. Jennifer omschrijft de pijn als weeën. Daarnaast had ze last van hevig bloedverlies. 

Op een gegeven moment heeft ze de huisarts gebeld met deze klachten. De eerste keer wimpelde de assistente Jennifer af. De assistente gaf aan dat het normaal is dat de menstruatie wel eens langer wegblijft. Jennifer voelde zich niet serieus genomen door de assistente. Toen haar menstruatie nog langer wegbleef, belde Jennifer nogmaals de huisarts. Dit keer mocht ze wel komen en verwees de huisarts haar door naar de gynaecoloog. Die deed een echo en stelde de diagnose PCOS (polycysteus-ovarium syndroom). De gynaecoloog schreef de pil voor die ze doorslikt. Hierdoor wordt ze niet ongesteld en heeft ze geen pijn meer. 

Af en toe stopt Jennifer met de pil, omdat ze heeft gehoord dat het niet goed is voor je lichaam om nooit te bloeden. Als ze stopt en een bloeding heeft, verlies ze veel bloed en bloedstolsels. Daarnaast heeft ze veel pijn – ook bij het lopen. Door de pijn slaapt ze slecht, waardoor ze moe is. Het liefst ligt ze de hele dag op bed. Op die dagen doet ze weinig. Ze werkt niet, en bestelt bijvoorbeeld eten en de boodschappen. Ze vindt het frustrerend dat dan niet normaal kan functioneren. 

Jennifer kon zich vroeger niets voorstellen bij vrouwen die klaagden over pijn rondom de menstruatie. Nu wel. Ze snapt hierdoor ook dat anderen niet kunnen begrijpen dat zij zoveel pijn heeft. Je moet het ervaren om te weten hoe heftig het kan zijn. Haar moeder was nooit open over menstruaties. Voor haar moeder was het een taboe om erover te praten. Jennifer is juist heel open erover en bespreekt het met haar dochters. 

Jennifer adviseert andere vrouwen open te zijn over hun klachten en aan de bel te trekken als ze het idee hebben dat het niet normaal is. Zorgprofessionals raadt ze aan om vrouwen met klachten serieus te nemen.