Linda (A)

Linda was 13 toen ze voor het eerst ongesteld werd. Dit werd in haar gezin gevierd met chocoladebollen: ze was nu geen meisje meer, maar een vrouw. In het eerste jaar dat Linda menstrueerde had ze vrijwel geen klachten.  

Rond haar veertiende had Linda steeds vaker stemmingsklachten. Ze kon geen oorzaak hiervoor vinden. Eigenlijk ging alles goed: ze had veel vrienden, en op school en thuis ging het goed. De depressieve gevoelens bleven van tijd tot tijd terugkeren. Op haar zestiende besloot Linda dat ze niet meer wilde leven en fietste na schooltijd naar het treinspoor. Toen ze daar stond, bedacht ze zich en keerde terug naar huis. Hoewel de stemmingsklachten bleven, heeft Linda lange tijd gedaan alsof er niets aan de hand was. Maar elke maand was ze 10 dagen depressief. Toen legde Linda nog geen link met haar cyclus. Later ging Linda haar cyclus bijhouden. Ze merkte dat ze enkele dagen voor haar menstruatie onzeker, moe en chagrijnig was. Op het moment dat haar menstruatie begon, werd ze depressief, suïcidaal en lag ze huilend in bed. Op die momenten wilde Linda niemand zien of horen. Ze sloot zich op haar slaapkamer om prikkels te vermijden en sliep zo veel mogelijk. 

Toen Linda zwanger was, had ze geen stemmingsklachten. Ze genoot hiervan. Na haar bevalling kreeg Linda een postpartum depressie. Dit was een moeilijke periode voor haar. De postpartum depressie duurde ruim anderhalf jaar. Daarna kwam haar maandelijkse cyclus met bijbehorende stemmingsklachten weer terug. 

Linda haar klachten hadden een enorme impact op haar hele leven. Sommige vriendinnen hadden geen begrip voor haar klachten. Die vriendschappen heeft ze beëindigd. Ook de impact op haar gezin was groot. Op slechte dagen had ze vaak ruzie met haar man. Daarnaast nam hij een groot deel van de zorg voor hun zoon op zich. Linda was zelfstandig ondernemer en probeerde ondanks haar stemmingsklachten altijd door te werken, ook tijdens haar postpartum depressie. Ze vond het fijn dat ze zelf haar uren kon bepalen. Uiteindelijk werd de verantwoordelijk van een bedrijf haar te veel en ging ze terug in loondienst. Dit gaf Linda veel rust. 

Linda onderging vanaf haar tienerjaren allerlei psychologische onderzoeken en volgde verschillende therapieën. Ze zou hooggevoelig zijn en een burn-out en somatische stoornis hebben. Linda kon zich hier niet in vinden. Ook kreeg ze vaak te horen dat het “tussen haar oren zat”. Op een bepaald moment kwam haar man een artikel tegen over premenstrueel dysforie syndroom (PMDD). Linda herkende zich daarin. Ze ging naar de huisarts. Die had nog nooit van PMDD gehoord. Linda werd doorverwezen naar een gynaecoloog. Die bevestigde de diagnose PMDD. 

In overleg met haar gynaecoloog begon Linda met het aanpassen van haar leefstijl. Ze ging bijvoorbeeld meer sporten, maar dit had weinig effect op haar stemmingsklachten. Vervolgens probeerde ze verschillende vormen van anticonceptie en antidepressiva. Helaas ook zonder resultaat. Uiteindelijk begon ze met hormoontherapie (oestrogeen). Hierdoor werd haar stemming stabieler. Daarna werd Linda kunstmatig in de overgang gebracht door middel van injecties. Dit had maar korte tijd een effect. Linda had alle opties voor behandeling met medicatie geprobeerd. Alleen de optie voor een eierstokverwijdering bleef nog over. Hoewel dit voelde als een grote stap, was de keuze makkelijk voor Linda: ze wilde van haar klachten af. Twee maanden geleden liet ze haar eierstokken en eileiders verwijderen. Om bloedingen en risico op kanker te voorkomen, koos ze ervoor om in overleg met de gynaecoloog ook haar baarmoeder en baarmoederhals te verwijderen. 

Linda is blij dat ze deze keuze heeft gemaakt. Ze voelt zich een ander mens. Ze staat anders in het leven: Sinds haar operatie geniet ze enorm van samenzijn met haar gezin. Ze vindt het belangrijk dat er meer aandacht komt voor PMDD. Ze heeft daarom in 2020, samen met andere lotgenoten, Stichting PMDD Nederland opgericht. 

Linda adviseert vrouwen met vergelijkbare klachten om hun cyclus goed bij te houden, en daarmee naar de huisarts te gaan. Zorgverleners raadt ze aan om te lezen en te leren over PMDD. En om te luisteren naar het verhaal van een patiënt. 

Denk jij aan zelfdoding? Neem 24/7 gratis en anoniem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via 0800-0113 of chat op 113.nl.