Sanne

Sanne werd op haar veertiende voor het eerst ongesteld en had toen geen klachten. In haar tienerjaren slikte ze een tijd de pil als anticonceptie. Rond haar 28e kreeg Sanne klachten. Tijdens haar menstruatie kreeg ze last van zweetaanvallen, misselijkheid, buikkrampen, winderigheid. Daarnaast had zij twee tot drie keer per maand een hevige pijnaanval. Tijdens zo’n aanval verkrampte ze van de pijn en moest ze haar benen optrekken en puffen om met de pijn om te gaan. Soms straalde de pijn uit naar haar benen, die ze dan die niet goed kon voelen.

De klachten hadden veel impact op het leven van Sanne. De pijnaanvallen waren ’s nachts waardoor Sanne slecht sliep en overdag vermoeid was. Het liefst bleef ze thuis, maar ze probeerde altijd door te gaan met de dagelijkse dingen. De hevige pijnen maakte Sanne vaak verdrietig. Om met de pijn om te gaan, ging Sanne soms rusten, nam een warme douche en pijnstillers. 

De pijnaanvallen werden steeds heftiger. Eén keer had Sanne een aanval die zeven uur duurde. Met een vriendin belde ze de huisartsenpost, waar de arts vroeg of ze misschien zwanger was. De pijnaanvallen leken namelijk op weeën. Ze kreeg het advies om pijnstillers te nemen. De pijn werd daardoor minder. 

Om de oorzaak van de pijn te achterhalen, liet Sanne bloed prikken bij huisarts. Ze werd doorverwezen naar een gynaecoloog waar echo’s werden gemaakt. Er werd niks gevonden wat de pijn kon verklaren. Wel werd er een baarmoederafwijking, een uterus bicornis, vastgesteld. Later is Sanne voor onderzoek naar een academisch ziekenhuis gegaan. Opnieuw werden er onderzoeken gedaan. Op basis van een echo vermoedde de gynaecoloog dat Sanne endometriose heeft. Dit speelde zich af in de coronaperiode, waarin (kijk)operaties niet werden uitgevoerd. De diagnose is daarom nooit officieel vastgesteld. Voor de hevige pijn kreeg Sanne oxycodon voorgeschreven. 

Toen Sanne zwanger was van haar dochter, genoot ze van het feit dat ze niet ongesteld werd. Toen ze na haar zwangerschap weer ongesteld werd, was Sanne bang dat de pijnaanvallen zouden terugkomen. De pijn kwam echter niet terug, maar haar bloedverlies is nu wel heviger. Om doorlekken te voorkomen, gebruikt Sanne soms een luier van haar dochter.

Sanne benadrukt dat het belangrijk is om op tijd aan de bel te trekken als je last hebt van je menstruatie. Je hoeft je niet te schamen voor de pijn. Aan zorgverleners wil Sanne meegeven om vrouwen met klachten serieus te nemen. Ga met hun op zoek naar de oorzaak van de klachten en schrijf niet alleen pijnstillers voor.