Thomas

Thomas werd op zijn vijftiende voor het eerst ongesteld. Hij zag  bruin bloed in zijn onderbroek en vroeg een vriendin of dit zijn eerste menstruatie kon zijn. Zijn eerste menstruatie was licht. Thomas vond het ongemakkelijk om zijn ouders te vertellen dat hij voor het eerst ongesteld was geworden. 

Na die eerste keer, werd Thomas een paar maanden niet ongesteld. De tweede keer was tijdens een vakantie in Frankrijk. Hij lekte toen door in zijn broek en schaamde zich daarvoor. Daarna werd zijn cyclus werd stabiel. Hij menstrueert nu regelmatig zonder maanden over te slaan. 

Thomas is meestal vier dagen ongesteld, met soms een vijfde lichte dag. De intensiteit van de menstruatie varieert. Soms is de eerste dag mild en de tweede pijnlijk; andere keren is de eerste dag al pijnlijk. Af en toe heeft hij pijn in zijn onderbuik en rug die uitstraalt naar zijn bovenbenen, en is hij misselijk. Zijn bloedverlies werd ook wat meer toen hij regelmatiger ging menstruatie, maar was niet heftig. 

De menstruatieklachten hebben soms invloed op Thomas zijn dagelijks leven, met name de eerste dagen waarin hij last heeft van buik- en rugpijn en misselijkheid. Tegen de pijn neemt bij ibuprofen of paracetamol. Hierdoor hoeft hij geen afspraken af te zeggen of school te missen. Thomas voelt zich soms ook onwel als hij ongesteld is, door de pijn. Dit gevoel van onwel zijn tijdens zijn menstruatie doet hem denken aan andere momenten waarop hij doet voelde, bijvoorbeeld een periode waarin hij last had van paniekaanvallen. Thomas vindt dat het meest belemmerend. 

Thomas gebruikte eerst kleine tampons en stapte later over naar grotere tampons. Dat deed hij om minder vaak te hoeven wisselen. Nu gebruikt hij een menstruatiecup, mede geïnspireerd door YouTube en de voordelen voor het milieu. 

Thomas gaat door het leven als een jongen: hij heeft veranderde  zijn naam in Thomas en draagt een binder (een hesje dat de borsten plat drukt). Hij vindt zijn menstruatie irritant en ongemakkelijk. Hij werd liever niet ongesteld; ook omdat hij geen kinderwens heeft. Omdat Thomas veel transmannen in zijn omgeving kent, vindt hij het normaal dat jongens ook kunnen menstrueren. Hij ergert zich dan ook aan het idee dat menstrueren als ‘vrouwending’ wordt gezien. Thomas stoort zich bijvoorbeeld aan aparte wc’s voor mannen en vrouwen en het gebrek aan prullenbakjes op de mannen-wc. Hij probeert dit op zijn school te veranderen. Thomas staat ruim drie jaar op de wachtlijst van de genderkliniek. Hij kijkt uit naar zijn eerste afspraak en het starten met testosteron als hormoon behandeling. Hij hoopt dat zijn lichaam er dan mannelijker uit gaat zien en mensen hem ook als jongen zullen zien. 

Thomas adviseert anderen die menstrueren om er achter te komen wat normaal is voor jouw eigen cyclus, en wanneer je naar een arts zou moeten gaan. Verder benadrukt hij dat het normaal en oké is om als jongen of non-binair persoon te menstrueren. Dit wil hij ook graag aan zorgverleners meegeven.