In de praatgroep merkt Jan dat hij niet de enige is en dat anderen het nog zwaarder hebben

Ik ga naar die praatgroep toe om daar mijn verhaal kwijt te kunnen. En ik kan dat ook, daar. Ik kom daar altijd, ja en er zitten mensen die hebben het eigenlijk nog veel zwaarder als wij, hè want, er zit, je kunt zeggen van ik heb het ergste maar dat is echt niet zo hoor. Er zijn mensen bij die hebben het veel erger. En dat zit er, daar wordt ook gejend, hè daar is ook een, dan denk ik goh, nou ja en dan zeg ik ook wel eens van sla mij maar over want, ja dan staat het huilen me nader dan het lachen. Hè want die mensen hebben ook aangrijpende verhalen. Hè een man met een labrador, met een hulphond, en een dochter in een rolstoel, nou de vrouw is ja helemaal dement. Nou, die man die had een verhaal, nou daar heb ik dagen mee rondgelopen. Toen heb ik me eigen nog wel eens afgevraagd van is het wel goed dat je naar zo'n praatgroep gaat. [lacht] Ja maar dan zie je ook dingen, dat het nog erger is, dat je dus echt de enigste niet bent en dat je dus ook, en later toen nou ik ging met de auto naar huis en daar loopt die man, een dochter in een rolstoel en die hulphond, en die raakt daar vast in de goot, nou.

Ik heb de auto om de hoek gezet ik denk ja maar hier moet ik toch eens even, nou een sigaretje gedraaid, opgerookt en toen ben ik zelf maar gaan rijden want anders dan, dan, dan zou je zelf nog ongelukken maken. Hè, dus er zijn echt wel verhalen bij die zeer grote indruk op mij maken. Alles, en mijn eigen verhaal niet. Ja. [-] Nee, dat zijn soms wel eens moeilijke dingen. Maar goed over alles kun je bijeenkomen hè [lacht], en dat ja, en ook die mensen, van die mensen leer je. Hè, hoe gaan die mensen daar mee om. En er wordt ook wel gevraagd, en er wordt ook wel verteld. En dan, ja nou, ja dan, dan ben je echt de enigste niet.