De vrouw van Jan had moeite met het uitvoeren van huishoudelijke activiteiten

Als er een bak sla op tafel gezet werd dan at ik hem altijd met smaak op. Dan zat er ui in en salata en azijn en een schepje suiker en weet ik wat er allemaal in ging, maar het was hartstikke lekker. Het was sla a la oma. Gebakken kippetjes of gewone kippetjes erbij. En op een moment kreeg ik gewone piepertjes met sla. Maar in die sla zat niks meer, die was geplukt. En ik zeg: hebben we niet iets vergeten? Vergeten? Ik heb alles er in gedaan. Ik zeg nou er zit niks in. Maar zo was het ook met bedden opmaken. Maar dat werd dan voor een deel verborgen gehouden, omdat ik zaterdags altijd naar de hondenclub ging en zij de bedden dan opmaakte. En dan hielp iemand haar daarbij. Kun jij voor mij het bed opmaken? Nou dan wist ik dat dus niet, maar daar kwam ik later natuurlijk wel achter, dat dat ook niet meer ging. En eten koken in het algemeen. Tijdens het eten koken werden een hoop dingen, die ze altijd gedaan had, vergeten. We hebben achter nog een volière, we hebben een binnen- en een buitenvolière. En dat dan los in de binnen volière nog wat vogels rondvlogen, of dat ze in het naaihok rond vlogen. Dan liep ik naar binnen en dan zei ik van hier heb je vogels buiten, ze waren niet weg, want die kon je zo weer terug sturen, maar dan vlogen ze in het verkeerde hok. Dat waren allemaal, achteraf, toen deed je dat af met het lijkt wel of je dement aan het worden bent, tekenen dat het echt zo was. Of naar de winkel gaan, portemonnee vergeten. Nou doe ik dat zelf ook. Dan ben ik al in [plaats] en dan denk ik, ik moet terug, ik ben de portemonnee vergeten [lacht]. Dus, het overkomt me zelf ook. Maar dat waren een beetje aanwijzingen, maar nog niet direct naar dit toe. Ik heb nooit het idee gehad dat mijn vrouw dement aan het worden was. Je zei dat wel, maar dan zei je dat met een grap.