Alex

Tijdens zijn werk kreeg Alex ontzettende dorst. Zijn vriend raadde hem aan naar de huisarts gegaan, maar dat vond hij onzin. Volgens hem was het 'normale' dorst. Toch kwam hij bij de huisarts terecht en daar werd diabetes type 2 vastgesteld. Dit kwam hard aan en voor hem was de diagnose een memorabel moment. Het voelde als een nederlaag. Hij was een man van de wereld en nu was hij een 'muzikant met suikerziekte'. Hij vond het in het begin moeilijk om de ziekte te accepteren. Hij wilde er niets van weten en schoof de ziekte voor zich uit met het idee 'dat overkomt mij niet!'. Maar na verloop van tijd kwam hij tot de conclusie dat het een serieuze ziekte is en dat hij daar serieus mee om moest gaan. Hij heeft zijn weg er nu in gevonden; hij probeert er 'tegenaan te gaan' en de suikers onder controle te houden.

Alex ervaart verschillende symptomen. Vermoeidheid is het meest merkbare symptoom. Na inspanning moet hij altijd eerst slapen om bij te komen. Ook ervaart hij 'hypo 's' en 'hypers'. Bij een hypo voelt hij zich helemaal slap worden en probeert hij zo snel mogelijk een mars of iets dergelijks te eten. Gekscherend noemt hij dit ook wel een bijkomend voordeel. Bij een hyper wordt hij prikkelbaar, maar gelukkig niet agressief zoals hij het bij een ander heeft gezien. Ook merkt hij dat hij vaker ziek is dan voorheen.

Alex is zich bewust van de gevolgen van diabetes type 2, 'maar volgens de geleerden kan je er oud mee worden'. Hij is heel erg bang voor een herseninfarct, omdat je dan geen controle meer hebt over jezelf en je karakter kan veranderen.

Zijn omgeving gaat (gelukkig) normaal met de ziekte om. Zijn vrouw steunt hem door mee te denken over eten en door hem te helpen bij het gebruik van zijn medicijnen. Zijn schoondochter is arts en geeft hem zo nu en dan tips. Humor is voor hem belangrijk om de ziekte te relativeren. Hij stoort zich aan diabetespatiënten die zich zielig gedragen, maar er zelf verder niets aan doen. Volgens hem zwelgen zij erin en dit past niet bij zijn manier van leven met diabetes type 2.

Hij beseft dat hij een 'duren-één' is voor de zorg. Hij klaagt niet en is erg blij met de zorg. Hij heeft goed contact met zijn huisarts en de diabetesverpleegkundige. Hij komt er regelmatig en dat geeft hem een veilig gevoel.

Zijn hoop is gevestigd op de wetenschap, die wellicht ooit met een oplossing komt voor zijn ziekte. Een paar jaar geleden heeft hij een hartinfarct gehad. Daar is hij erg van geschrokken en sindsdien probeert hij gemakkelijker te leven en nog meer te genieten.