Alex had ontzettende dorst, maar wilde niet aan diabetes denken

Ja. Nou, zo ben ik er ook achter gekomen, dat ik diabetes heb. Ik denk dat het nou, zo tien, vijftien jaar terug was ik nog muskusrattenvanger. Ik werkte hier in [dorp] als muskusrattenvanger kreeg ik had ik 's middags verschrikkelijk dorst. En dan u nou, wat ga je dan doen, dan ben je [-]. Een vriend van mij, die was bij me. Ik zeg, ik wil eerst even een SRV-kar plunderen. Dus dan, dan rijdt je het veld in en je weet dat er in de buurt van [dorp], daar rijdt wel zo'n SRV. Nou, dan koop je een fles Spa Rood en dan drink je gewoon een halve liter water op, zo'n dorst had ik. Niet wetende dat u dat u dat dat achteraan diabetes zou zijn. Maar dat zei die vriend, die zei al tegen mij, jij kon wel suiker hebben. Je moet je moet er even mee naar de dokter gaan, want volgens mij heb jij suiker. Ah joh, zeg ik, sodemieter op man! Dat is ik heb gewoon dorst. En toen ben ik u op de één of andere manier bij de dokter terecht gekomen, ik weet niet meer met wat en, en toen zei die dokter mijn huisarts die van, we gaan even een algemene check up doen. En hij zei die suiker, die is toch een beetje aan de hoge kant. Ik, wil toch met een pilletje beginnen. U maar dat, dat is u als ze dat zeggen, dan is het dan komt het vrij hard aan, vind ik, omdat je, nou, dan heb je suiker, weet je wel, dan is [-] Dat vond ik toch wel een memorabel moment. Hij stond u ik kwam hem tegen, ik reed zo naar m'n werk heen, hij zwaaide, hij wenkte me. Hij zei, je moet even langs komen, je hebt suiker. Nou, ik zeg, sodemieter op man, ik heb suiker! Ik zeg, ik gebruik geen suiker in de koffie en niet, weet je. Nou, onwetend. Nou hij zegt, komt toch maar even langs. En zo is het gekomen.