Mevrouw Haans - Heijnen

De zoon van mevrouw Haans-Heijnen vertelde op een gegeven moment dat er iets niet klopte met zijn moeder en dat ze vergeetachtiger werd. Zij twijfelde hieraan, omdat vergeten volgens haar bij het ouder worden hoort. In 2011 is de ziekte van Alzheimer gediagnosticeerd.

Mevrouw Haans-Heijnen geeft aan dat ze zélf weinig last heeft van de vergeetachtigheid. Als ze iets vergeet tegenover anderen dan biedt ze haar excuses aan. Als er zaken zijn die ze absoluut niet wil vergeten dan schrijft ze die op een kalender of op een briefje Ze probeert zich bij de vergeetachtigheid neer te leggen en dat lukt haar tot dusver goed. Vergeetachtigheid ziet mevrouw als een probleem dat je probeert te verschuilen of weg te stoppen. Vergeten hoort bij het ouder worden en volgens haar heeft het geen zin om erover te gaan piekeren. Daarom probeert ze van het leven te maken wat er van te maken valt.

Toch valt het haar niet altijd mee. Want hoewel ze dagelijks nog erg actief is in bijvoorbeeld de huishouding, is ze wel bang voor de tijd dat ze dingen niet meer kan. Dat vindt ze erg. Mevrouw vindt begrip voor haar vergeetachtigheid erg belangrijk. Ze mist daarin de steun van haar overleden dochter, omdat zij goed hielp en begripvol met haar omging. Haar andere dochters geven op een andere manier steun. Ze voelt het als snel commentaar en niet als aanvullende hulp en daar heeft mevrouw soms moeite mee. Op die momenten beseft ze het belang van de juiste ondersteuning.

Haar man betekent alles voor mevrouw Haans-Heijnen. Ze kunnen samen goed praten, maar ook kwaad worden op elkaar. Ze merkt dat ze door de vergeetachtigheid een kort lontje heeft gekregen, waardoor haar man soms weer boos op haar reageert. Gelukkig praten ze dat altijd uit en dan is het goed. Hij vult haar aan. Ze zou het verschrikkelijk vinden als hij wegvalt en zij alleen zou komen te staan.

Mevrouw Haans-Heijnen gaat naar gespreksavonden over dementie. Deze avonden helpen haar om te gaan met de angst om naar buiten te gaan. Dat geeft haar een goed gevoel. Het was in eerste instantie een drempel omdat ze bang was wat andere mensen van haar zouden denken. Nu kan haar dat niets meer schelen en durft ze weer meer naar buiten te gaan. Mevrouw gaat ook naar de kopgroep. Ze vindt het er erg gezellig en het geeft haar ontspanning dat ze uit de dagelijkse sleur is. Er wordt ook aan gymnastiek gedaan en je kunt er met elkaar praten en wijzer van elkaar worden.