Sanne

Uitgebreide samenvatting

Na de komst van hun eerste kindje besloten Sanne en haar man graag snel een tweede kindje te willen. Tot zes maanden na de geboorte van hun dochter gaf Sanne borstvoeding en leek dat voor haar te werken als anticonceptie. Drie maanden na het stoppen met de borstvoeding raakte Sanne zwanger van hun tweede kindje.

Voorafgaand aan de zwangerschap had Sanne een depressie waarvoor ze antidepressiva slikte. Omdat ze daarnaast ook eerder last had gehad van trombose, stond ze onder controle van een gynaecoloog. Hoewel ze tevreden is over de zorg die ze van de gynaecoloog heeft ontvangen, vond ze het lastig om een band op te bouwen zoals je die vaak wel hebt met een verloskundige.

Tijdens het eerste trimester van de zwangerschap was Sanne erg moe en misselijk. Ze ging daarvoor met ziekteverlof. Na 14 weken nam de misselijkheid af, maar bleef de moeheid. Toch ging ze weer langzaam terug aan het werk. De combinatie van de zorg voor haar eerste kindje, een stressvolle werksituatie, een verhuizing, de eerdere depressie en de vermoeidheid viel haar echter erg zwaar. Daarom is Sanne aan het eind van het tweede trimester de ziektewet ingegaan.

Sanne kijkt niet terug op een fijne zwangerschap. Ze voelde zich extreem moe en merkte dat haar depressieve klachten toenamen. Ze vond het moeilijk dat er weinig begrip hiervoor was in haar omgeving. Ze heeft het idee dat er in de maatschappij het beeld heerst dat een zwangerschap mooi moet zijn en dat je blij moet zijn dat er een kindje in je groeit. Voor Sanne voelde het dat er door dit beeld geen ruimte was voor depressieve gevoelens tijdens de zwangerschap. Hierdoor voelde zij zich af en toe eenzaam.

Door de toename in depressieve klachten sprak Sanne met de gynaecoloog af dat ze drie dagen voor de uitgerekende datum ingeleid zou worden. Dit wist ze twee weken van tevoren, zodat ze zich kon voorbereiden op de bevalling. Dit gaf Sanne rust. Tijdens de inleiding werden haar vliezen gebroken en kreeg ze weeën-opwekkers via een infuus. Wanneer ze op haar rug lag, knelde de baby een bloedvat af. Hierdoor dreigde Sanne flauw te vallen. Dit werd beter als ze op haar zij ging liggen. Toen de weeën sterker werden en zonder tussenpozen kwamen, raakte Sanne in paniek. De verloskundige hielp haar rustig te worden. Uiteindelijk kreeg ze een ruggenprik tegen de pijn. Bovendien kon ze daardoor nog even slapen voordat ze met persen moest starten. Met een spiegel kon Sanne zien hoe haar kindje ter wereld kwam. De geboorte zelf vindt Sanne het allermooiste moment. Na de geboorte lieten ze de navelstreng uitkloppen voordat hij werd doorgeknipt. Tijdens de bevalling waren Sannes man en moeder aanwezig.

Na de geboorte van hun zoontje verdwenen Sannes depressieve gevoelens als sneeuw voor de zon. De kraamweek was voor Sanne een moeilijke periode, omdat ze teveel melk produceerde en haar zoontje last had van reflux. Ze vond het moeilijk om een keuze te maken om wel of niet door te gaan met borstvoeding. Vanuit de maatschappij voelde ze druk om te kiezen voor borstvoeding. Uiteindelijk heeft Sanne anderhalve week borstvoeding gegeven.

Sanne adviseert andere vrouwen om te proberen te genieten van een rustige kraamweek voordat alle hectiek weer begint. Haar advies aan zorgverleners is om tijd te nemen voor de zwangere. Daarnaast had Sanne graag meer advies en steun gekregen van de kraamzorg bij het maken van de keuze rondom borstvoeding.