Sanne vertelt over haar depressieve klachten

Ik heb dus een depressie meegemaakt. Maar dat volgens mij nog echt keer tien. Dus, nou ik kon alleen maar op de bank zitten, ik deed niks meer in huis. Het was in huis een chaos. En ik had continu het idee dat er hier op mijn borst honderdduizend bakstenen lagen. En een heel zwaar gevoel, waar ik ook heel moe van werd. Alle momenten slaap die je kon pakken, dan sliep ik. En, ik vond het heel lastig dat mijn man aan het werk moest, dat die niet gewoon thuis was om voor onze dochter te zorgen want zij is continu tussen vijf en zes uur wakker geweest, de laatste acht weken. Dus dan kon ik om zes uur weer uit mijn bed, kon ik hier gaan zitten terwijl ik eigenlijk doodmoe was. En dan moest ik de dag door zien te komen. Het was echt overleven. Ik keek echt uit naar het moment dat mijn man weer thuis zou komen. Zodat ik haar weer over kon laten aan mijn man. Terwijl, ze is echt geen kindje die heel zwaar is en die heel veel aandacht vraagt. Maar toch, alle aandacht die ze vroeg, was echt te veel. Dat was echt wel héél moeilijk. Dus hebben we de keuze maar gemaakt om in te gaan leiden.