Rianne mist begrip van haar werkomgeving

Gewoon dat het begrepen wordt. Dat er respect is, als je een keer gewoon … weet je wel. Nu meld ik me niet vaak ziek, maar ik zou op zich … Ik wil me gewoon ziek kunnen melden. Weet je gewoon puur, omdat ik niet ziek ben, maar omdat het me te veel is. Nu doe ik dat niet, maar goed er zijn wel leidinggevenden … Ja nee, maar … Daar hadden we het toen laatst toevallig over: maar ja nee nee nee nee, dat was niet de bedoeling. Dan denk ik van: ja weet je, kom maar eens in mijn schoenen staan. En kom zo maar eens kijken wat wat wat ik naast werk nog doe. Ja maar nee, dat was allemaal eigen keuze. Ja weet, je dan op een gegeven moment werd er door een docent gezegd: ja, maar dan had je niet de zorg in moeten gaan. Dan denk ik van: ja weet je. Als dat nou altijd in je hart ligt en je wilt dat werk. Weet je wel dat soort bes~ ja, gewoon dat het geaccepteerd wordt en dat er respect is en dat je gewoon … Weet je, zonder dat je eigenlijk een keer te veel eh, hoe heet dat, meteen een verlofdag in moet leveren, dat er gewoon iemand tegen je zegt: je bent gewoon vrij. Weet je. Volgens mij heb je het momenteel zwaar genoeg, neem even lekker een dag vrij. Dat had ik op school wel, tenminste dat had mijn mentor dan wel, die had op een gegeven moment zoiets van: nou, volgens mij moet je gewoon even een dag thuisblijven. Dan bleef ik gewoon een dag thuis. Dan werd ik op school gewoon ziekgemeld en zij wist dan de reden wel en dat was prima en dan eh … Ze zei: als je cijfers er niet onder gaan lijden en dat soort dingetjes, dan is het goed, dan neem je gewoon een keer een dag vrij, ga je lekker naar huis.

Ja, weet je, je gaat dan wel weer door, maar weet je, je raakt je … Je mist eigenlijk je eigen behoefte en je eigen plek, want je wilt gewoon, weet je, je wens is gewoon om even een dag thuis te blijven wanneer jij het nodig hebt. Weet je, niet niet je vrije dag of zo, want die die staat weer vol met andere dingen. Maar gewoon een moment dat je … weet je als jij je een keer ziek wilt melden, omdat je het gewoon even niet meer aankan, dat je dat ook gewoon kunt. Weet je, dat je dan … Eigenlijk op het moment dat je het nodig hebt, dat je het dan in kunt zetten. Zonder dat je een afwijzing of een afweet of wat dan ook of een snauw krijgt van wie dan ook. Zo van: ja, maar dat doe je dan toch niet, ja nee en er moet wel gewerkt worden. Dan denk ik: nee, ik wil helemaal niet werken, ik wil nu gewoon even rust, want dat is op dit moment het enige wat ik nodig heb. Dat meer eh.