Anne

Uitgebreidere samenvatting

Anne was elf toen ze voor het eerst ongesteld werd. Ze was toen op schoolkamp. Ze herinnert zich dat ze aan de kant van het zwembad zat vanwege de pijn. Daarnaast was ze bang dat klasgenoten? zouden zien dat ze ongesteld was geworden. Een klasgenootje dat ook al ongesteld was had maandverband voor haar. 

Vanaf haar eerste menstruatie heeft Anne veel klachten. In het begin had ze last van een zeurende buikpijn, krampen en af en toe een stekende pijn. Zo’n steek kon een paar minuten duren. Anne kan dan niet lopen van de pijn. Daarnaast had Anne veel bloedverlies: om de 2 uur moest ze haar maandverband verwisselde, maar soms lekte ze toch door. Anne vond dit erg gênant; zeker als het op school gebeurde.

Rond haar achttiende veranderde Anne haar menstruatie. Ze had minder vaak stekende pijn en haar bloedverlies werd minder. Wel heeft ze nog last van zeurende buikpijn en krampen. De eerste twee dagen van haar menstruatie heeft ze weinig buikpijn. Daarna wordt het erger. Ze heeft dan een paar  dagen veel buikpijn met krampen die komen en gaan. Een kruik zorgt ervoor dat ze minder last heeft van de krampen. Daarnaast slikt ze ook pijnstillers.

Anne haar menstruatieklachten hebben een grote impact op haar dagelijks leven. Als ze weet dat haar menstruatie er aan komt, probeert ze activiteiten daarom heen te plannen. Afspraken met vriendinnen zegt ze altijd af. Werkdiensten probeert ze te wisselen, zodat ze tijdens de heftigste dagen niet hoeft te werken. Ze neemt vaak een kruik mee naar werk. Daarnaast zorgt Anne dat er altijd genoeg eten en pijnstillers in huis zijn.

 Al vrij snel na haar eerste menstruatie, ging Anne naar de huisarts vanwege haar pijn en hevige bloedverlies. De huisarts schreef toen de pil voor. Tot haar twintigste slikte Anne de pil. Maar deze had weinig effect op haar klachten. Ze heeft vervolgens  verschillende pijnstillers uitgeprobeerd, om te kijken welke voor haar het beste werkte. Uiteindelijk kwam Anne uit bij diclofenac en dit gebruikt Anne nog steeds. Anne heeft nooit opnieuw de huisarts bezocht vanwege haar klachten. De eerste keer bij de huisarts voelde ze zich niet serieus genomen. Hierdoor heeft ze weinig vertrouwen in de huisarts. 

Tijdens een fertiliteitstraject kreeg Anne een aantal vragen over haar menstruatie. Ze heeft toen besproken of haar klachten passen bij endometriose. Er is toen een inwendige echo gemaakt. Daar werd geen endometriose gezien. Anne haar klachten passen gedeeltelijk in dit ziektebeeld, volgens de gynaecoloog. 

Anne wil zorgverleners meegeven om patiënten serieus te nemen, uitleg te geven en met hen mee te denken. Vrouwen met menstruatieklachten adviseert Anne om hulp te zoeken bij een arts en erover te praten. Dat advies geeft ze ook aan zichzelf.