Marita

Marita heeft 40 jaar lang last gehad van menstruatieklachten. Ze begon op haar twaalfde te menstrueren. Vanaf haar eerste menstruatie had ze hevig bloedverlies en buikpijn. Enkele jaren later werd haar menstruatie nog erger. Ze kreeg de pil voorgeschreven, maar dit maakte de buikpijn alleen maar erger. Ze is daar toen weer mee gestopt. Toen ze begin 20 was, ging ze naar de gynaecoloog. Men dacht toen aan de diagnose endometriose, maar er werd niks gevonden. In de loop van de tijd werd het bloeden steeds erger. Toen ze begin 50 was is ze opnieuw naar de huisarts gegaan, die haar doorverwees naar een gynaecoloog. Na onderzoek bleek Marita toen zowel endometriose als adenomyose te hebben. Daarnaast was haar baarmoeder vergroot en gekanteld.

Het feit dat haar klachten een naam hadden gekregen vond Marita heel fijn, en ze was blij dat er een diagnose was. Op aanraden van de gynaecoloog is Marita opnieuw de pil gaan slikken, in de hoop dat ze het op die manier uit kon houden tot aan de overgang. De pil zorgde opnieuw voor hevige pijn, waarna de gynaecoloog adviseerde om haar baarmoeder te verwijderen.

Drie  tot vier dagen per menstruatie had Marita extreme buikpijn en veel bloedverlies. Daarnaast had Marita ook last van opgezette borsten en veel rugpijn. De rugpijn was soms zo hevig dat ze het gevoel had dat haar benen niet bij haar bovenlijf hoorde. Het meest belemmerend vond Marita de buikpijn, omdat ze dan heel weinig kon. Ook het bloedverlies vond ze vervelend, omdat ze daar steeds rekening mee moest houden. Haar klachten hadden veel impact op haar dagelijks leven. Tijdens haar menstruatie moest ze opdrachtgevers bellen om te zeggen dat ze niet kon komen, en ook sportlessen zei ze vaak af. Marita benoemde altijd dat ze af moest zeggen vanwege haar menstruatieklachten. In de omgang met haar klachten hielp het Marita om bezig te zijn met haar lichaam door yoga en mindfulness te doen. Verder vond ze het fijn om met vriendinnen of haar moeder te praten over haar klachten.

In eerste instantie twijfelde Marita aan de baarmoederoperatie, omdat het een grote operatie is met een lang herstel. Aan de andere kant besefte ze dat het eigenlijk de enige optie was. Enkele maanden geleden is ze geopereerd. Ze beseft nog niet helemaal dat ze nu van de maandelijkse pijnen af is. Langzaam komt het besef hoe fijn het is om geen klachten meer te hebben.

Marita wil vrouwen meegeven dat er iets te doen is aan de klachten en raadt vooral jonge vrouwen aan om er niet mee rond te blijven lopen. Verder adviseert ze aan alle moeders, tantes en oma’s om te stoppen met zeggen dat de klachten ‘erbij horen’. Aan artsen wil Marita meegeven om vrouwen serieus te nemen en hen niet zomaar weg te sturen.