Marita was opgelucht dat er inderdaad endometriose in haar baarmoeder gevonden werd

Interviewer: Ik ben wel benieuwd om nog iets meer te horen hoe het was het traject na de operatie en ook het stuk erna, dus zou je wat kunnen vertellen over hoe het voelde om die operatie in te gaan?

Respondent: dat is dan weer dat resolute, dan gaat het gebeuren en dan is het zo. Ik heb daar wel op voorbereid ook met voeding, goed gezond, wat oefeningen vooraf gedaan, dat je echt gewoon die buikspieren goed hebt getraind en ik doe zelf veel yoga. Uiteindelijk heb je die operatie en dan is het overgeven aan de mensen in het ziekenhuis. Toen kan ik me nog herinneren, want dat was ook wel belangrijk in het proces, is dat de gynaecoloog die mij geopereerd had, die kwam  ’s middags langs toen ik geopereerd was want ik vond het wel pittig, ik had het was wel een pittige operatie. Maar die kwam dus aan mijn bed en toen zei die van: god had u  veel last van menstruatieklachten en dan ga je nog twijfelen, denk je van: ja ik had veel last, ik dacht: o ze heeft niks gevonden, het is voor niks gedaan. Dus zo zit dat in je systeem. En toen zei ik van: ja ja ik heb wel echt ja wel last, het wordt ook steeds erger, ja zei die: ja dat kan ik me indenken ja, want je had en die adenomyose en oude endometriose met verkleving aan je darmen. En ik was een soort van opgelucht. Ik dacht van: o ja, nou zie je wel. Zie je wel, en dat doet allemaal mee, dus ja dan heb je wel buikpijn ja. Dus maar dat is dan toch nog voor jezelf ook weer een bevestiging van o ja, zie je ik heb toch goed gevoeld en ik ben geen aansteller. Dat is echt bizar. Dus nou ja goed en toen dat herstel ingegaan en ik ben verder fysiek gewoon goed, dus dat ging dat ging echt wel ja naar wens of hoe zeg je dat? Dus heel rustig aan gedaan en alles gewoon volgens het plannetje. En ik moet zeggen dat dat echt wel … ik ben nou denk ik drie, vier maanden verder en nu pas heb ik weer zoiets van o ja, nou nou ben ik weer echt helemaal op een energieniveau van ja van een paar jaar geleden ook. Want op een gegeven moment krijg je je lijf gaat niet meer omdat ‘ie elke keer die buikpijn en elke keer die krijgt ‘ie niet meer bij gewerkt, dus het gaat steeds qua conditie steeds beter, dus da’s superfijn ja.