Volhouden van mantelzorg

"Haar lach en haar dankbaarheid, zijn dingen waardoor je het toch wel volhoudt", aldus Willy.

Hoewel er soms momenten zijn waarop mantelzorgers het even niet zien zitten, is voor velen het volhouden van mantelzorg een kwestie van 'gewoon' doorgaan. Je hebt geen keus. Men weet dat er ooit een einde aan zal komen. Hier leest u wat helpt om de zorg voor de naaste zo lang mogelijk vol te houden en waar men steun van ondervindt.

Op de vraag wat mantelzorgers helpt om de zorg voor de naaste vol te houden antwoorden velen van hen dat ze genieten van het samen ondernemen van activiteiten. Bijvoorbeeld door samen uitstapjes te maken of samen op vakantie te gaan. Deze gezamenlijke momenten geven veel mantelzorgers de kracht om door te gaan.

Voor mantelzorgers is het van belang om af en toe rust te pakken en voldoende te slapen. Liesbeth pakt bijvoorbeeld haar rust door af en toe een bezoek aan haar vader over te slaan. Daarnaast geven velen aan dat zij de zorg volhouden door regelmatig iets voor zichzelf te doen. Door met andere dingen bezig te zijn is men de gedachte aan de zorg even kwijt en kan men zich weer opladen en op adem komen. Activiteiten die men als uitlaatklep doet zijn onder andere: wandelen, fietsen, winkelen, schilderen, lesgeven, naar de film, sporten, golfen, handwerken, tv kijken, een spelletje op de computer spelen en met vriendinnen kletsen over andere onderwerpen dan de dementie van hun naaste. Yvonne is daarnaast gestopt met werken om meer tijd voor zichzelf te hebben en de zorg voor haar man vol te blijven houden. Janny vertelt nog dat zij af en toe behoefte heeft aan een time-out, zodat zij weer bij kan tanken.

Er zijn verschillende mantelzorgers die het nodig hebben om af en toe hun verhaal en emoties kwijt te kunnen. Dit helpt hen de zorg vol te houden. Zij doen dit bij hun kinderen, familie, vrienden, collega's, de huisarts, het personeel van het verpleeghuis of bij lotgenoten (voor meer informatie zie Praten met lotgenoten). Niet altijd uiten mantelzorgers hun emoties tijdens een gesprek. Enkelen doen dit door de emoties van zich af te schrijven in een dagboek of door te zingen.

Praktische steun van familie, vrienden of buren maakt het makkelijker om de zorg voor een naaste met dementie vol te houden. Ook professionele hulp van bijvoorbeeld thuiszorg helpt hierbij. Mantelzorgers die voor een ouder zorgen vertellen dat zij vaak de zorg delen met broers of zussen waardoor het voor hen minder zwaar wordt. Wanneer mantelzorgers gevraagd wordt wat ze nodig hebben om de zorg in de toekomst vol te blijven houden, dan geven velen aan dat zij vooral behoefte hebben aan steun van kinderen en familie en aan professionele hulp.

Negatieve ervaringen uit het verleden met bijvoorbeeld het verpleeghuis maken dat mantelzorgers het zo lang mogelijk willen volhouden, waarbij "een mens veel kan verdragen". Sommigen maken het zichzelf makkelijker door optimistisch te blijven, te bedenken dat er mensen zijn die het nog zwaarder hebben en te doen alsof "het er niet is". De liefde voor de naaste en 'het willen helpen' helpen om het vol te houden. Enkele mantelzorgers vertellen dat zij veel steun halen uit boeken. Door de geboden informatie waaronder ervaringsverhalen van anderen hebben zij geleerd met de dementie om te gaan, waardoor zij makkelijker de zorg voor hun naaste vol kunnen houden. Een paar mantelzorgers geven aan dat een goede gezondheid van belang is om de zorg ook in de toekomst vol te kunnen houden. Zij proberen dan ook om fit te blijven en gezondheidsproblemen te voorkomen. Tot slot biedt voor sommigen het geloof steun, kracht en troost en zij vinden daarin rust. In gebed vragen zij om kracht om de zorg voor hun partner of vader of moeder vol te mogen houden.