Erfelijkheid

Op deze pagina kunt u lezen dat men wel over erfelijkheid nadenkt, maar dit niet altijd deelt met hun naasten. Ook vertellen mensen waar ze over praten met hun kinderen en hoe ze denken over erfelijkheidsonderzoek.

De meeste mensen denken wel aan de mogelijke erfelijkheid van dementie maar bespreken dat onderwerp niet met hun kinderen. Een aantal wil dit niet, omdat hun kinderen nu een gelukkig leven leiden. Ze willen de kinderen niet opzadelen met zorgen over de toekomst. De gedachte dat hun kinderen ook met de ziekte belast kunnen zijn vindt men helemaal niet prettig. Men is bezorgd over het idee dat hun kinderen en kleinkinderen de ziekte ook kunnen krijgen. Ondanks deze zorgen haalt men hoop uit de ontwikkelingen in de wetenschap, waardoor er voor hun kinderen wellicht een oplossing is in de toekomst. Schuldgevoel jegens de kinderen wordt door Henny wel genoemd, maar ze heeft er geen last van. Zij kan er tenslotte niets aan doen dat ze deze ziekte heeft overgedragen, evenmin als haar vader, die de ziekte aan haar heeft doorgegeven.

Dementie is bijna nooit erfelijk. Erfelijkheidsonderzoek heeft alleen zin als meerdere familieleden vóór hun 65e dementie hebben gekregen. Enkele mensen kennen de mogelijkheid van wetenschappelijk onderzoek naar erfelijkheid en zien de voor-/ en nadelen ervan. Rien leerde op de dagopvang een man kennen wiens zoon zich wilde laten onderzoeken. Rien heeft dubbele gevoelens over erfelijkheidsonderzoek. Enerzijds wil je een kind er niet mee opzadelen en anderzijds heeft iedereen recht op een leven. Mevrouw Houtman vindt het goed dat haar dochter ermee bezig is, maar denkt dat het ook druk op haar (leven) kan leggen.