Froukje vertelt hoe ze na de diagnose met de diabetes om heeft leren gaan

Dus ik ben één jaar ongeveer aan de medicijnen geweest, ben naar een diëtiste geweest ondertussen. Die heeft mij een dieet gegeven wat echt op mij toegeschreven was. Dus ze heeft gekeken wat ik at en daar heeft zij een dieet op gemaakt. Oftewel, ik eet ongeveer dezelfde dingen als voor die tijd, alleen veel meer want ik at veel te weinig en anders. Mindering op de koolhydraten bewust heel erg. En ik eet, ja heel bewust. Ben ik ook heel bewust mee bezig dus dat doe ik ook wel goed. Af en toe eens wat minder, decembermaand is nooit een goeie maand, maar dat wil op zich goed. En daarmee houd ik eigenlijk de diabetes onder controle.

Na een jaar tijd was ik ongeveer vijftien kilo afgevallen en ook van de medicijnen af, helemaal. Dus ik ben nu twee jaar zonder medicijnen. Dat betekent wel dat ik ze af en toe als nood kan gebruiken als ik veel onder spanning sta. En anderhalf jaar geleden is mijn vriend aan z'n hart geopereerd, nou dat was een hartstikke spannende tijd, dan weet ik van tevoren, dat gaat mis. Dus dan ga ik aan de metformine. En dat slik ik dan een tijdje, de minimale dosering dat is twee keer vijfhonderd milligram, twee tabletten per dag. En dat doe ik dan tot ik op een gegeven moment het seintje krijg van, nou ik zit weer laag. Ik prik zelf, ik meet het zelf en dat doe ik meestal elke week, behalve de laatste tijd doe ik het één keer in de twee weken omdat ik nu al drie jaar, of twee jaar eigenlijk, zonder medicijnen ben dus ik denk, het kan ook wel één keer in de twee weken, tenzij ik denk dat er meer aanleiding is om eerder te prikken.

Op het moment zit ik ook iets te hoog, dat komt omdat ik net een kleindochter heb gekregen waarmee het niet helemaal volgens wens gaat. Het ligt in het ziekenhuis, heeft stuipjes, dus dat is ook spannend. Maar ja, als dat over veertien dagen, als ze weer thuis is heb je kans dat ik die spanning ook weer kwijt ben dus dan heeft het geen zin om nu medicijnen te slikken want dat werkt binnen veertien dagen niet, dus. En dan zakt het wel weer, en ik zit ook niet zo heel hoog, ik zit 7.1, 7.2. Dat vind ik voor mezelf, vind ik dat te hoog, ik wil tussen de 6 en de 7 zitten maar op zich kan het wel, dus. Verder heb ik er eigenlijk weinig last van, maar ook omdat ik er wel mee omga en, bijvoorbeeld geen appeltaart, ik heb sinds die tijd geen appeltaart meer gegeten. Dat vind ik niet heel erg, wat ik wel heel erg vind is dat ik bijna geen bier meer drink en dat vond ik wel erg lekker. En als ik een biertje drink dan is het na een Pieterpad wandeling van twintig kilometer, dan mag ik van mezelf één heel lekker biertje. De traktatie dus.

Ook, dat heb ik ook gelijk geleerd van m'n diëtiste, de eerste weken, de eerste twee weken heb ik heel streng gedaan en toen zei ze ook van, heb je, hoe doe je het? Ik zeg, het gaat hartstikke goed, ik kan me er heel goed aan houden. Heb je gezondigd? Nee. Oh, zegt ze, dan hou je 't niet vol. Ze zegt, je moet elke week eigenlijk een beetje zondigen, gewoon jezelf wat toestaan en jezelf ook eens een keer belonen. Dat heb ik vanaf die tijd ook gedaan, dus, dat doe ik ook. Dus af en toe doe ik iets wat niet mag en dat voelt goed, ja, dan heb ik een beloning. Zo ga ik er een beetje mee om.