Addy

Na meerdere TIA's ging het geheugen van de man van Addy achteruit. In 2006 werd de diagnose vasculaire dementie gesteld. Vanwege de ziekte van haar man, verhuizen Addy en haar man naar een appartementencomplex. Vanaf dat moment gaat haar man naar een zorgboerderij. Op deze manier kan hij toch nog veel buiten zijn, waar hij zo van houdt. Op dit moment gaat hij drie dagen in de week naar de zorgboerderij.

De man van Addy heeft geheugenproblemen en is lichamelijk instabiel. Omdat hij nog goed kan meepraten over veel onderwerpen weet hij de dementie voor de buitenwereld te verbloemen. Op de momenten dat hij in de war is, herkent hij Addy niet en wil hij de deur uit. Addy probeert haar man op verschillende manieren binnen te houden. De ene keer verzint ze een leugentje en de andere keer probeert ze haar man weer naar bed te krijgen in de hoop dat hij zich na een kort slaapje weer beter voelt. Op deze momenten voelt Addy zich nerveus, maar dat laat ze niet blijken aan haar man. Ze probeert rustig te blijven en niet in paniek te raken.

Omdat Addy na 50 jaar huwelijk zo vergroeid is met haar man, vindt ze het niet moeilijk om zijn mantelzorger te zijn. Ze helpt hem onder andere bij het douchen en aankleden. De zorg voor haar man laat haar echter nooit los, ze is er in haar hoofd ook altijd mee bezig. Ze hoopt dat ze hem nog een tijd kan verzorgen, maar ze ziet het somber in, omdat hij hard achteruit gaat. Door negatieve ervaringen met de verpleeghuiszorg, wil ze voorkomen dat haar man in een verpleeghuis wordt opgenomen. Het liefst wil ze hem tot het einde thuis verzorgen.

Addy vindt de 'epileptische aanvallen' die haar man heeft zwaar. Ze vindt het lastig om te gaan met de spanningen van "wanneer komt er weer een aanval?" en "hoe krijg ik hem dan thuis?". Addy is zich bewust van het feit dat ze haar man zal gaan verliezen en dat benauwt haar enorm. Ze ziet er tegen op om zonder hem te moeten leven, omdat ze elkaar al van kind af aan kennen.

Ondanks alles geniet Addy samen met haar man nog van dingen. Ze voelt zich absoluut niet zielig. Ze is blij met iedere dag die ze nog goed doorbrengen. De liefde voor haar man zorgt ervoor dat ze het vol kan houden. Daarnaast ondervindt Addy veel steun van haar dochter met wie ze alles kan bespreken.