Mien

Mien had klachten en is naar de huisarts gegaan, waarna ze is doorverwezen naar het ziekenhuis voor allerlei onderzoeken. Daar is in 2007 de diagnose Ziekte van Alzheimer gesteld. In het begin geloofde ze het niet en moest ze erg aan het idee wennen. Samen met haar man heeft ze zich voorgenomen om zo lang mogelijk de dingen te blijven doen de ze altijd deed. Dit om te voorkomen om in machtelloosheid te verzinken of er met de pet naar te gooien. Ze woonden buitenaf, en mede door haar ziekte zijn ze naar een appartement in het centrum van een stad verhuisd.

Haar man is haar grote steun en toeverlaat. Zij voelt zich erg prettig met hem, omdat hij haar kan 'lezen' en daardoor goed kan begrijpen. Naar de omgeving toe is Mien heel open over haar ziekte. Dit is enerzijds om zichzelf te kunnen zijn en anderzijds, omdat ze mensen een verklaring wil geven voor bepaalde gedragingen of versprekingen en anderzijds om begrip daarvoor te ontvangen. Echter, naar onbekenden vertelt ze niet wat ze heeft en dat hoeft ook niet vindt ze, want je ziet het niet.

Vroeger was Mien een vrouw die voor iedereen klaar stond, ze fungeerde onder andere wijk dame voor de kerk. Als gevolg van haar ziekte kan Mien echter veel activiteiten niet meer ondernemen. Ze heeft haar rijbewijs moeten afstaan en het bezoeken van mensen lukt ook niet meer, mede omdat ze in gesprekken vaak de draad kwijt raakt. Ze heeft dit geaccepteerd en geniet nu van de dingen die ze wel kan, zoals wandelingen, kennissen bezoeken en boodschappen doen. Het baart Mien zorgen dat ze in de toekomst misschien wel wegloopt of dat ze uit huis geplaatst wordt. Ze hoopt dat dit nog lang duurt, maar staat er wel achter, omdat ze niet wil dat haar man dan als 'oppas voor haar' moet fungeren en anders geen eigen leven meer kan leiden.

Op de dagopvang doet ze in groepsverband vaak spelletjes. Dit geeft haar een goed gevoel, omdat ze het idee heeft de beste van de groep te zijn. Toch vraagt ze zich af of dit zo is en of anderen dat idee ook hebben? Haar streven is om zo lang mogelijk de dingen te blijven doen die ze altijd deed. Ze geniet van de dingen die ze nog wel kan doen.