Mien lag de eerste tijd veel op bed: ze zag het niet meer zitten

Nee. Oh, gelukkig niet. Nee, nee. Maar het ja, je gelooft het ook eerst niet, hè?

Nee, maar waarom niet?

Ja past niet bij me denk ik of zo? Want in het ziekenhuis ook, ik was dan voor dat gesprek geweest en hij zat in de gang en ik kwam terug en toen zegt 'ie van, hoe is het? Ik zeg oh, dat valt wel mee hoor. Nou, dan kom je terug bij de dokter en dan hoor je dat en dat is dan een enorme klap.

Wat ging er door u heen?

Tja, ongelovig, ja. Ja. Maar ja, dat je denkt van, dat kan niet. In eerste instantie heb ik dacht ik wel veel op bed gelegen, omdat ik het niet meer zag zitten. Want je weet dat het toch niet over gaat. En dan lig je te wachten tot het erger wordt en dat is natuurlijk ook niet alles. Dus [-].

Dan ligt u te wachten tot het erger wordt. Maar waar wacht je dan op?

Ja. Nou je hoofd - , nou, dat je denkt van, nou lig ik te wachten dat ik helemaal niks meer kan. En zodoende hebben wij afgesproken, zolang als dat mogelijk is, blijven wij doen wat wij doen.