Mien vindt het belangrijk om zelfstandig dingen te blijven doen en omschrijft dementie als een warboel

Kunt u omschrijven hoe belangrijk dat voor u is, dat u toch die boodschappen zelf mag doen?

Nou, dat je niet voor honderd procent aan anderen vastzit. Dat je toch nog wel zelf iets kan. Ja.

------------------------------------------------------

Nou ja, m’n steun en toeverlaat en eh, en eh, en een figuur die eh mij laat doen wat ik nog kan. En ik zet mijn handen - , dan denk ik van eh, nou eh, dat doe ik wel even of zo. En eh dat zou, dat lijkt makkelijk natuurlijk als hij het allemaal doet, maar aan de andere kant is het voor mezelf natuurlijk veel beter om het zelf te blijven doen. En dat hebben we dan ook afgesproken.

Waarom is dat beter voor u om het zelf te blijven doen?

Nou, anders dan eh, ik denk dat je anders een beetje eh verzinkt in eh, in machteloosheid of eh, of denk je nou, ik heb er geen zin aan eh, een beetje met de pet ernaar gooien.

------------------------------------------------------

Ja. En waarom is dat zo belangrijk om die dingen te blijven doen, die jullie altijd deden?

Nou, ik denk ook van dan blijf je, dan blijf je in het stramien. Anders ga je op je stoel zitten en dan ga je harder achteruit denk ik als je zit van, ik, ik ben de patiënt en ik kan niks meer. En ik denk dat je het zo gaat zien dan ga je inderdaad heel hard achteruit en dan kun je ook niks meer.

------------------------------------------------------

Als Alzheimer, als ze dat mochten zien of als je dat mocht voelen, hoe zou dat dan zijn?

Een warboel denk ik. [pauze 4 sec]

Kunt u dat uitleggen?

Ja, een knot die helemaal in de knoop zit en op een gegeven moment heb je een stukje wat goed loopt en later zit het weer op een kluitje. Want je hebt dagen dat je je - , ik heb dacht ik nooit een hele dag, dat ik eh, dat ik beroerd ben. Maar ik voel het meestal 's morgens als ik wakker word, dat ik denk, 't kluitje zit er weer. Maar dan ga ik uit bed en ik ga aan de gang en dan ontrafelt dat wel weer en lukt het wel weer.

Oh, dus 's ochtends is het een echt een warboel?

Ja, dat ik zeg van eh, ja, maar niet altijd, maar eh, ja. Maar soms dan eh, dan als 'k dan zeg 't is weer zo'n warboel, 't is weer zo vol, dan zou ik het liefste in bed blijven.

-----------------------------------------------------

Nee, dacht ik niet. Eh ze doen allemaal gewoon. Ik wil niet graag dat ze me zielig gaan behandelen, want ik voel met niet zielig. Of ze - , nou ja, en en en mensen nog van eh, dat die geloven het niet, want je ziet het niet aan me. En dan denk ik, nou, dat is dan jullie probleem.