Astrid

Astrid werd op haar elfde voor het eerst ongesteld. Vanaf haar eerste menstruatie heeft ze veel pijn; vooral buikpijn. Omdat haar menstruaties ook onregelmatig waren, ging Astrid op haar zeventiende Astrid aan de pil. Ze heeft vijftien jaar de pil geslikt, tot ze op haar 32ste een longembolie kreeg. Hierdoor ontwikkelde Astrid een angst voor de pil en stopte ze met het slikken ervan. Dit had tot gevolg dat ze meer klachten kreeg tijdens haar menstruaties. Ze heeft veel buikkrampen, die soms zo hevig zijn dat ze niet goed kon lopen. Drie weken per maand heeft Astrid last van de krampen: voor, tijdens en na haar menstruatie. Daarnaast heeft Astrid last van rugpijn, vermoeidheid en hoofdpijn. Maar de buikpijn belemmert Astrid het meest.

 Astrid ging op internet op zoek naar waar haar pijn vandaan zou kunnen komen. Daarbij stuitte ze op een website over endometriose. Ze herkende zichzelf in de symptomen. Ze is hiermee naar de huisarts gegaan die haar doorverwees naar de gynaecoloog die verschillende onderzoeken deed. Uiteindelijk is een kijkoperatie gedaan, waarbij niks afwijkends werd gevonden. De boodschap dat er geen endometriose was gevonden, maar dat het ook niet uitgesloten was dat er misschien endometriose dieper in haar buik zat, zorgde voor twijfels bij Astrid. Ze had behoefte aan een diagnose, om een naam te kunnen geven aan haar klachten.

Omdat Astrid nog steeds klachten had kreeg ze het advies dat hormonen (de pil of een hormoonspiraal) konden helpen om de klachten te verminderen. Door haar eerdere ervaring met een longembolie, durfde Astrid geen hormonen meer te nemen. Daarnaast kreeg ze het advies om het endo-dieet te volgen. Dit is een dieet speciaal ontwikkeld om endometriose klachten te verminderen. Astrid probeert zich daar nu zoveel mogelijk aan te houden. Ze heeft het idee dat haar klachten hierdoor wat afnemen. 

Tijdens haar menstruatie ligt Astrid het liefst thuis op de bank. Meestal gaat ze wel naar werk – met pijnstillers. Soms is de pijn te heftig om te werken. Op die momenten kreeg ze steun van haar collega’s die zeiden dat ze rustig aan moest doen. Vroeger ging Astrid gewoon door met werk en sporten als ze veel pijn had. Dit is in de loop van de jaren veranderd: nu doet ze rustiger aan, probeert ze de pijn toe te laten, en naar haar lichaam te luisteren. Dit doet ze door een kruik te maken, thee te nemen, zo min mogelijk pijnstillers te nemen en rustig aan te doen. Verder probeert Astrid stress in haar leven te vermijden. Ze heeft het gevoel dat stress leidt tot meer buikklachten. Twintig jaar heeft ze in de zorg gewerkt, waar ze veel stress ervaarde. Vanwege deze stress heeft Astrid besloten om te stoppen met werken in de zorg, en is ze op zoek naar een nieuwe baan in een andere sector.

Astrid wil andere vrouwen met menstruatieklachten meegeven om niet te lang te wachten met het bezoeken van je huisarts en je eigen gevoel te volgen. Zorgverleners adviseert ze om te luisteren naar de vrouwen, want elke vrouw is anders. Tot slot wil Astrid de omgeving van een vrouw met klachten meegeven om begripvol te zijn, en steun te bieden.