Anne (A) zag op tegen de bevalling omdat ze bang was om haar kindje met Down-syndroom te zien

Ja. Ja. Ja, ja, ik weet niet of het belangrijk is, maar de bevalling zelf… Ehm, omdat ik wist dat het een kindje met Down zou worden. Ik zag daar heel erg tegenop, dat heb ik ook destijds met de arts en de verloskundigen en de gynaecoloog en dergelijken besproken, dat wisten zij ook. Ehm zij hebben toen gezegd: “We geven je eerst een handje en daarna geven we je een voetje en als jij eraan toe bent, draaien we het gezichtje pas naar je toe.” Want ik was, ja bang hoe hij eruit zou zien eigenlijk, want ook dan heb je een verwachting van hoe je kindje eruit gaat zien en als je dan hoort dat je kindje Down hebt, dan stel je die verwachting bij. Alleen dat lukt niet, want je hebt weleens een kindje met Down gezien en misschien ook wel een baby, maar je weet niet hoe het eruit gaat zien. Dat weet je ook niet van een kindje zonder Down, maar ik was op de een of andere manier bang dat ik zou schrikken of dat ik een soort van afkeer zou krijgen, ja naar hem toe zeg maar.