Beleving en emoties

In dit thema wordt de beleving van de bevalling in het algemeen beschreven. Beleving en emoties gerelateerd aan specifieke elementen van de bevalling, zoals weeën, pijn en persen worden gepresenteerd in het thema Bevalling. De vrouwen verschillen in hoe zij de bevalling hebben beleefd. Verschillende vrouwen hebben de bevalling positief ervaren. Andere vrouwen gebruiken negatieve woorden om hun bevalling te beschrijven. Beide worden beschreven in dit thema, evenals angst- en paniekmomenten die vrouwen tijdens de bevalling hebben ervaren. Daarnaast wordt in dit thema weergegeven hoe vrouwen de tijd hebben beleefd gedurende de bevalling.

Verschillende vrouwen geven aan dat zij geen verwachtingen hebben over de bevalling en dat zij de bevalling blanco ingaan, omdat je niet weet wat je kan verwachten of omdat de bevalling zwaar wordt als je verwachtingen niet uitkomen. Andere vrouwen geven aan dat zij geloven in en vertrouwen op een goede afloop. Nathalie geeft aan dat ze zin heeft in de bevalling, om de oerkracht die ze tijdens haar eerste bevalling heeft ervaren opnieuw te voelen. Anne (A) zag op tegen de bevalling, omdat ze angst had voor hoe haar kindje, dat Downsyndroom bleek te hebben, eruit zou zien. Verschillende vrouwen benoemen dat ze hopen dat ze in bad kunnen bevallen. Anderen hopen op een (thuis)bevalling die spontaan op gang komt; zonder inleiding of pijnstilling. Marije (B) vertelt dat ze op bepaalde dingen hoopt, maar dat ze er ook rekening mee houdt dat het anders kan lopen. Een vrouw benoemt nog dat ze ervan uitgaat dat de bevalling lang zal duren, omdat het haar eerste kindje is.

De vrouwen die hun bevalling als positief hebben ervaren, gebruiken woorden als mooi, prachtig, bijzonder, geweldig, en fantastisch. Vrouwen kijken positief terug op hun bevalling, omdat deze bijvoorbeeld voorspoedig en snel verliep, omdat ze alles bewust hebben meegemaakt, omdat de bevalling sereen en rustig verliep, omdat de bevalling natuurlijk (zonder inleiding) is verlopen of omdat ze geen pijnstilling nodig hadden. Sommige vrouwen vinden dat hun bevalling perfect is verlopen, omdat ze konden bevallen zoals ze wilden of omdat de “lievelingsverloskundige” de bevalling begeleidde. Shamilla noemt haar bevalling een droombevalling als ze die vergelijkt met andere verhalen die ze in haar omgeving heeft gehoord. Enkele vrouwen vertellen dat zij een oerkracht hebben gevoeld. Dit hebben zij ervaren als overweldigend of een wonder. Nathalie had deze oerkracht bij haar eerste bevalling gevoeld en vond het jammer dat ze deze oerkracht bij haar tweede bevalling niet heeft gevoeld. Positieve gevoelens worden vooral gerelateerd aan het moment dat het kindje daadwerkelijk geboren werd. Dit was voor sommige vrouwen het allermooiste moment van de bevalling. Bijzonder en bizar zijn ook woorden die vrouwen gebruikten om hun gevoelens te omschrijven. Blijdschap, geluk en opluchting waren gevoelens die na de bevalling optraden. Verschillende vrouwen benoemen dat ze geluk of mazzel hebben gehad met of gezegend zijn met een goede bevalling. Marije (B) vertelt nog dat ze trots is dat haar lichaam dit aankon. Sommige vrouwen benoemen dat ze in een roes leefden tijdens de bevalling en daardoor niet meekregen wat er gebeurde tijdens de bevalling.

Andere vrouwen gebruiken minder positieve woorden om de bevalling te omschrijven. Zij vonden de bevalling heftig of verschrikkelijk. Deze gevoelens werden bijvoorbeeld veroorzaakt doordat de bevalling heel snel verliep of doordat er complicaties optraden, zoals een nabloeding. (Zie Thema Bevalling – Complicaties bij moeder of kind voor meer hierover). Een vrouw omschrijft de bevalling als een marteling. Een andere vrouw voelde zich machteloos tijdens de bevalling, omdat je er geen controle over hebt. Negatieve ervaringen kwamen ook voort uit het feit dat vrouwen doodop, vermoeid of uitgeput waren.

Verschillende vrouwen ervaarden voor de bevalling angst. Zij hadden bijvoorbeeld angst om ingeleid te worden, angst voor de pijn of angst voor een snelle bevalling. Sommige vrouwen met zwangerschapsklachten of complicaties zoals hyperemesis gravidarum of ischias waren bang voor de invloed hiervan tijdens de bevalling. Amina had angst om tijdens de bevalling te overlijden, omdat in haar omgeving een vrouw tijdens de bevalling was overleden. De angst die vrouwen ervaarden kwam bij meerdere vrouwen voort uit ervaringen met hun eerdere bevallingen. Hierdoor hadden zij bijvoorbeeld geen vertrouwen meer in een thuisbevalling of waren ze onzeker. Marije (A) heeft een doula ingeschakeld om over deze angst te praten. Shamilla vertelt dat haar angst voortkwam uit onzekerheid en het niet weten wat je kan verwachten. Claudia vertelt dat zij voordat ze zwanger was heel angstig was voor de bevalling, maar dat deze angst gedurende de zwangerschap minder werd – “alsof je erin meegroeide”.

Meerdere vrouwen vertellen over angsten, zorgen en paniekmomenten die zij tijdens de bevalling hebben ervaren. Zij hadden bijvoorbeeld zorgen om de gezondheid van hun kindje, omdat de hartslag van het kindje daalde of omdat het kindje in het vruchtwater gepoept bleek te hebben. Zie thema Thema Bevalling – Complicaties bij moeder of kind voor meer informatie. Andere vrouwen hadden paniekmomenten toen bleek dat de ontsluiting niet vorderde of op het moment dat deze juist snel vorderde. Paniek werd door enkele vrouwen ook gevoeld op het moment dat zij mochten persen. Voor de een kwam dit voort uit een negatieve ervaring bij een eerdere bevalling. Voor de ander kwam dit voort uit het feit dat haar verloskundige er nog niet was. Andere vrouwen hadden een paniekmoment op het moment dat de baby geboren werd: “Hoe ga ik dit doen? Hoe is het fysiek mogelijk dat mijn kindje uit mijn vagina komt?”. Indira raakte in paniek wanneer zij uit bad naar bed moest, zodat de verloskundige kon voelen hoever de ontsluiting was en zij op dat moment een wee kreeg. Tot slot raakte een andere vrouw in paniek toen zij niet meer kon en zich afvroeg “hoe de baby er ooit uit moest”.

Enkele vrouwen vertellen dat zij gedurende de bevalling geen enkel besef van tijd hadden. Voor sommigen ging de tijd veel sneller en vloog de nacht voorbij. Voor anderen voelde het alsof de tijd veel langzamer ging. Twintig minuten in werkelijkheid leken bijvoorbeeld twee uur te duren. Sommige vrouwen spreken ook over tijd in de zin dat zij gingen uitrekenen hoe lang de bevalling nog zou duren. Hiervoor gebruikten zij de “regel” een uur voor een centimeter ontsluiting. Dit zorgde soms voor een teleurstelling dat de bevalling nog wel even zou duren wanneer de ontsluiting tegenviel.