Janny voelt zich niet gehoord

Wat ik ook nog heb meegemaakt is de aanvraag voor een aangepast toilet. Ja. [lacht] Ja, daar heb je ook te maken met, toen kreeg ik te maken met met Wet Maatschappelijke Ondersteuning, WMO, van bij de gemeente. Dus ja, nou er wordt gezegd van Alzheimer patiënten, het is het beste om zo lang mogelijk in je eigen huis te blijven wonen, voor de patiënt dan. En, maar wat m'n man deed, die is ook incontinent, dat ligt niet zozeer aan z'n ziekte van Alzheimer maar hij heeft een verkalkte blaas, dus hij heeft moeite met het uitplassen en het droog blijven zeg maar. Maar hij gaat wel zelf naar het toilet. Maar dat toilet, we wonen in een jaren zestig huis, dat is gebouwd onder de trap en dat zat aan de andere kant van het muurtje en dat was zo krap dat je niet en hij is nogal dik en zwaar en wordt ook steeds zwaarder en minder gemakkelijk in het bewegen, dat hij niet meer voor het toilet kon gaan staan om te plassen. En wat deed hij dan, naast het toilet gaan staan, met het gevolg dat het meeste op de grond belandde. Vervolgens dacht hij, oh jee, en ging hij met z'n sokken de vlekken opdweilen en liep zo weer de kamer in.

Dus op het laatst lag ik op de loer als hij naar het toilet ging en dat gaf zoveel frustraties. Iedere keer stond ik met een emmer sop en schone sokken en voeten wassen, ik werd er helemaal gestoord van. En hij moet nogal vaak plassen, dus je kunt nagaan dat alles daarom draaide. Dus ik gaf aan, kan ik niet een ander toilet, ik had al informatie ingewonnen wat dat eventueel zou moeten kosten. Nou, dat liep behoorlijk in de papieren want het moest helemaal verbouwd worden, er moest meer ruimte gemaakt worden om het toilet te vergroten. En dat kon je dus zelf niet betalen, vandaar dat ik een beroep heb gedaan op de WMO. En nou, dan kwam, kwam er een iemand van de gemeente kwam thuis kijken en [-]

Ik ben eerst naar de huisdokter geloof ik gegaan en toen [-]. Nou, iedereen is er bij betrokken geraakt, de ergotherapeut die moest komen kijken en er is van alles aan [-], iedereen is opgeroepen om te komen kijken, en ja, uiteindelijk was iedereen het erover eens dat dat een oplossing zou zijn, als dat toilet werd vergroot. Dus nou, toen kwam er iemand van WMO kijken en die zei van nou dat gaan we niet doen want uw man leert dat niet meer met de ziekte van Alzheimer, die blijft gewoon zo aan de zijkant van het toilet staan. Dus, en u heeft, dat had ik, hebben we zelf laten maken enige jaren geleden, een toilet boven, dan moet u maar daar op het toilet gaan, of als [-]. Ik zeg, ja maar ik moet ook op dat toilet, nou dan was het misschien een oplossing als ik boven op het toilet ging. Dus dat betekende dat ik iedere keer de trap op en af moest gaan. Want hij zou het niet redden. Maar dan was ik nog niet van de frustratie van het dweilen en die vieze sokken en die vieze vloerbedekking intussen [-]. Dus [-] bovendien was het argument van, uw man is niet niet hij zou wel voor het toilet kunnen gaan, maar hij is bang dat hij z'n hoofd stoot, was toen het argument, tegen die traptreden, en daarom gaat hij aan de zijkant staan. Nou ja, die argumentatie heb ik [-], en het werd afgewezen.

Toen heb ik die argumentatie nog eens goed doorgelezen, dacht ik, nou dat klopt van geen kant. Want er wordt zomaar aangenomen dat een Alzheimer patiënt niet meer kan leren op een normale manier te plassen, en als ik denk, hij heeft het toch altijd wel zo gedaan, tot de laatste jaren dat hij zich niet meer goed kan bewegen en die blaasproblemen kreeg, dus volgens mij moet hij, als hij de ruimte heeft in een normaal toilet, wel goed voor de pot kunnen gaan staan. Bovendien, als we in het huis van m'n zoon zijn, waar het wel ruimer is, daar deed hij het wel goed, en bij m'n dochter ook. Dus met die argumentatie ben ik toen naar de SMD gegaan, want ik dacht, daar hebben ze misschien wel een jurist die het kan aanvechten, je kan bezwaar aantekenen, en daar heb ik dus de SMD bij ingeschakeld, daar zit een mevrouw en die heeft toen ja, dat bevochten en uiteindelijk is het dan toch [-] uitgevoerd. Maar dat heeft ook meer dan een jaar geduurd. Tussen de aanvraag en de uitvoering. En toen dacht ik, ja dat is weer zoiets, de partner wordt dus gewoon niet geloofd. Als ik aangeef wat er gebeurt en wat volgens mij de oplossing is, ik werd gewoon in twijfel getrokken. En toen dacht ik, waarom wordt er niet beter geluisterd. Als het er mij om ging om m'n huis te verfraaien, dan zou ik niet zo gefrustreerd overkomen.

Nee, want u, die meneer of mevrouw van WMO die gaf eigenlijk argumenten terwijl u iets anders zei, maar daar werd niet naar geluisterd.

Nee. Dat wil ik aangeven, dat je dus niet serieus genomen wordt als partner van dementerenden. Ik geef aan wat nodig is, waarvan ik denk dat dat een oplossing is, en dat is ook gebleken dat het zo is.