Mevrouw de Does is niet meer de gesprekspartner van vroeger

Ja ik, m'n plaats in de maatschappij is zo veranderd. Ik was vroeger een goed gesprekspartner met andere mensen en ik merk dat ik nu toch wat, wat afdwaal en geen correcte antwoorden soms geef. Hè, dat maakt me dus vreselijk onzeker. Ik kan niet op mezelf vertrouwen. [-] Voldoende?

[lacht] Ja, ja. Heeft u daar ook voorbeelden van?

Dat ik niet op mezelf kan vertrouwen? Ik ben al nerveus als ik dus met vreemde mensen spreek. Ben ik dus heel zorgvuldig in mijn keuze van mijn woorden, maar ik kan als ik in een winkel kom, gekke dingen zeggen. Dat je denkt, ja, sufferd, dat had je toch wel kunnen bedenken? Hè, dat soort dingen. Ik heb het niet helemaal meer in de hand. En dat maakt me dus erg onrustig. Hè, en ik zal bijvoorbeeld, we hebben een kunstcursus in [plaats], diverse musea met een kunsthistorica en daar heb ik altijd met vreselijk veel plezier naartoe gegaan. Maar het wordt minder. A, de vermoeidheid, zo'n ochtend in zo'n museum rondlopen, maar B ook het snelle absorberen van alles wat je krijgt. Proberen het te onthouden, maar ook in zo'n groep, het zijn allemaal hele plezierige mensen, maar zij merken die veranderingen ook. Hè, en dat vind ik toch wel heel vervelend. Nou, dat is het eigenlijk.