Norine

Toen de moeder van Norine in 2003 terugkwam van haar jaarlijkse reis naar Suriname, wist ze niet meer hoe ze heette en welke kleur koffer ze bij zich had. Norine en haar gezin merkten dat haar moeder zich vreemd gedroeg. Zo had ze een keer meerdere lagen kleding aangetrokken. Op dat moment stonden ze er niet lang bij stil. Ze dachten dat haar moeder wel eens gestoken zou kunnen zijn door een mug in Suriname. Voor de zekerheid maakte Norine toch een afspraak bij de huisarts. Deze stelde haar moeder enkele vragen waarop haar moeder geen antwoord kon geven. De huisarts stuurde haar moeder door naar de neuroloog. Na enkele onderzoeken stelde deze de diagnose Alzheimer.

Na de diagnose lette Norine meer op alles wat haar moeder zei en deed. Zo merkte ze dat haar moeder vergat dat er een pan op het vuur stond of dat ze meerdere lagen kleding aantrok. Ook zag haar moeder allerlei dieren in de boom zitten. En soms was haar moeder heel angstig en gilde ze.

Het was duidelijk dat haar moeder hulp nodig had. Samen met haar familie besprak Norine hoe ze haar moeder het beste konden verzorgen. Hierbij hield Norine altijd in haar achterhoofd dat haar moeder ooit heeft gezegd: "als ik ziek ben, stop me dan niet weg". Tot op de dag van vandaag proberen Norine en haar familie dit waar te maken voor haar moeder. Om de beurt zorgen Norine, haar man, zus en zwager voor hun (schoon)moeder. Doordeweeks zijn het vooral Norine en haar man, in de weekeinden zijn dat haar zusje en zwager. Daarnaast komen ook de kleinkinderen en achterkleinkinderen regelmatig langs. Norine en haar familie genieten iedere dag van hun moeder. Ze troosten haar, lachen met haar en geven haar alle liefde.

In het begin had Norine moeite met al het regelwerk dat ze voor haar moeder moest doen. De vraag "waarom mijn moeder?" maalde steeds in haar hoofd. Norine had hierdoor slapeloze nachten. Regelmatig belde ze haar huisarts met allerlei vragen. Die heeft Norine vervolgens gewezen op een casemanager, maar daar heeft Norine tot op heden nog geen gebruik van gemaakt. Norine heeft de situatie nu geaccepteerd en ze kan er beter mee omgaan. Ze vindt het belangrijk om af en toe leuke dingen te doen, bijvoorbeeld een weekeindje weg met haar man of gezellig bij vrienden langs te gaan.

Norine probeert veel over de ziekte van Alzheimer te lezen en zoveel mogelijk informatie in te winnen. Ze adviseert andere mantelzorgers openhartig te zijn en veel liefde en warmte aan de persoon te geven die ze verzorgen.