Remmelt

Remmelt merkte een aantal jaar geleden dat de zaken anders gingen dan hij gewend was en dat er iets niet klopte. Zijn moeder had ook de ziekte van Alzheimer, waardoor hij deze ongewone zaken herkende. Samen met zijn vrouw is hij naar zijn huisarts gegaan die hem doorverwees naar het ziekenhuis. Hij vond het maken van de testen confronterend, omdat bleek dat hij het gewoon niet meer kon. Hij vertelt dat hij dit zelf amper kon bevatten en dat maakte hem opstandig. Na een aantal weken kreeg hij de uitslag: de ziekte van Alzheimer. De bevestiging waar hij bang voor was.

Na de uitslag heeft hij samen met zijn dochter een reis gemaakt door Kenia. Ondanks dat de ziekte nog niet duidelijk zichtbaar was, maakte hij wel aan zijn reisgenoten kenbaar dat hij deze ziekte had. Tijdens de reis had hij met name last van het feit dat hij niet meer wist welk overhemd bij welke broek hoorde.

Na zijn reis begon de ziekte steeds duidelijker te worden. Het snoeien van de tuin ging niet meer goed, tijdens lange fietstochten vergat hij te drinken of raakte hij de weg kwijt. Om gevaarlijke situaties te voorkomen heeft hij bewust hobby's en andere activiteiten losgelaten. Hij is onder andere gestopt met fietsen en met onderhoudswerkzaamheden in het appartementencomplex waar hij woont.

Hij vertelt dat hij tijdens gesprekken met anderen regelmatig de draad kwijt raakt. Om hier mee om te gaan probeert hij erom heen te praten en dat lukt aardig volgens hemzelf. Het moeilijke aan de ziekte vindt Remmelt dat je niet meer kan leven zoals je gewend was, dat dingen wegvallen, zoals vrienden, krant lezen en fietsen en dat je gaat nadenken over de toekomst. Het wegvallen van zijn partner is zijn grootste angst. Hij heeft veel steun aan zijn vrouw en aan zijn kinderen. Ook vindt hij het waardevol om het Alzheimer café te bezoeken om daar met andere mensen gedachten en ervaringen uit te wisselen.

Remmelt geeft aan dat sinds hij deze ziekte heeft veel emotioneler is geworden. Het ziekteverloop gaat sneller dan hij had verwacht. Hij probeert nog zoveel mogelijk te blijven doen. Hij wandelt bijna regelmatig lange afstanden in zijn woonomgeving en verjaardagen viert hij in kleine kring. Remmelt vindt het belangrijk door te gaan met zo normaal mogelijk te leven en zoveel mogelijk activiteiten te blijven ondernemen.