Sheena

Sheena testte in juli 2020 positief op Corona. Omdat Sheena verschillende aandoeningen heeft, was ze in eerste instantie in paniek, omdat op dat moment het beeld was dat onderliggend lijden zorgde voor een grotere kans op overlijden. Sheena had niet veel klachten; ze voelde zich niet lekker en had wat pijn op de borst. Ze dacht dat ze redelijk was opgeknapt, totdat ze na twee weken merkte dat zelfs kleine lichamelijke inspanningen, zoals stofzuigen, heel moeizaam gingen. Daarnaast had ze het gevoel dat ze geen besef meer had van de wereld om haar heen. Ze had geen idee meer wat voor dag het was, hoe mensen heetten en hoe ze bepaalde handelingen, zoals aardappels schillen, moest doen. Daarnaast was ze snel moe, verloor ze spierkracht en had ze pijn in spieren en gewrichten. 

In eerste instantie ging ze met haar klachten naar de huisarts die haar doorverwees naar de praktijkondersteuner om met haar over de klachten te praten. Deze stelde al snel vast dat haar klachten pasten bij een burn-out. Omdat Sheena eerder een burn-out heeft gehad en haar klachten nu heel anders waren dan toen, herkende zij zich daar niet in. Ze is zelf verder gaan zoeken op het Internet en kwam uit op de website van C-support. Daar vond ze herkenning. In december 2021 en januari 2022 heeft Sheena opnieuw COVID-19 gehad.  

De klachten hebben een enorme impact op haar leven. Door de beperkte energie is het een constant zoeken tussen ontspanning en inspanning. Vanwege haar andere aandoeningen was Sheena al gewend om “rekening te houden met een lijf dat het niet altijd doet”. Door het Post COVID Syndroom heeft ze echt geleerd te luisteren naar haar lichaam. Ze probeert overprikkeling te voorkomen, omdat ze - als ze eenmaal overprikkeld is – veel pijn heeft en dagen uit de running is. Daarnaast baalt Sheena ervan dat ze qua emotieregulatie niet meer de vrouw is die ze was. Ze kan blij, boos of verdrietig zijn, maar ze voelt niet de emoties die daarbij horen. Sheena is inmiddels niet meer ziekgemeld en werkt weer volledig. Ze krijgt van haar werkgever de vrijheid om haar dagen zo in te vullen dat het past bij haar energievoorziening. Wel moet ze na haar werk eerst een uur rusten. Ze heeft een fijn sociaal netwerk die haar, indien nodig, helpen met het huishouden, voor haar koken of iets met de kinderen gaan doen zodat zij rust kan nemen. 

Al sinds haar eerste besmetting is Sheena naar een fysiotherapeut gegaan. Daar is ze doorlopend onder behandeling gebleven, onder andere ook vanwege spierspanningshoofdpijn. Van hem heeft ze ook geleerd om signalen van overprikkeling te herkennen en rust te pakken. Daarnaast slikt ze op eigen initiatief eiwitten om de spieropbouw te ondersteunen en krijgt ze een keer per maand een ontspanningsmassage bij een sportmasseur. Sheena geeft aan dat ze “zelf aan haar herstel knutselt”. Na haar recente Corona-besmettingen is ze op aanraden van de fysiotherapeut gestart met een revalidatietraject.

Enerzijds ziet Sheena de toekomst rooskleurig: “Als dit het blijft is het vervelend en verdrietig, maar ik kan hier mee leven”. Aan de andere kant maakt Sheena zich zorgen over de toekomst. Wat betekenen de klachten voor de toekomst, wat heeft dit in haar hoofd gedaan, was dit echt tijdelijk en loop ik nu risico op dementie of Alzheimer? De onzekerheid beangstigt haar. 

Sheena adviseert andere patiënten om de lat laag te leggen, op tijd rust te nemen en de tijd voor het herstel te nemen. Zorgverleners en de omgeving raadt ze aan om goed te luisteren naar mensen met Post-COVID en hen serieus te nemen. Tot slot vindt ze dat er meer bekendheid rondom Post-COVID moet komen. Omdat er nu zo weinig over gesproken wordt, heeft men niet in de gaten hoe ernstig het is en dat iedereen risico loopt om dit eraan over te houden.