Yvonne
- Geslacht:
- Vrouw
- Leeftijd:
- 43 jaar
- Datum interview:
- donderdag, 10 februari, 2022
Achtergrond:
Yvonne 43 jaar, ze is getrouwd en heeft twee dochters. Ze werkte als manager in Financial Compliance. Ze houdt van hardlopen, lezen en tijd doorbrengen met vrienden.
Korte samenvatting:
In maart 2021 had Yvonne een positieve Corona test en een week lang flinke griepklachten. Ze voelde zich daarna al snel weer wat beter en wilde weer aan het werk. Maar ze merkte direct dat het helemaal niet ging. Na twee periodes van opbouwen en terugval is ze volledig ziekgemeld. Fysiek had Yvonne al snel weinig klachten meer. Het zijn bij haar vooral de cognitieve klachten die bleven. Inmiddels heeft Yvonne een veel beter beeld van wat ze wel en niet kan. Hierbij hebben vooral de ergotherapeut en de psycholoog geholpen. Ook cognitief gaat het langzamerhand wat beter. Acceptatie en rust zijn voor haar de sleutelwoorden.
Meer
In maart 2021 had Yvonne een positieve Corona test en een week lang flinke griepklachten. Ze voelde zich daarna al snel weer wat beter en wilde weer aan het werk. Maar ze merkte direct dat het helemaal niet ging. Mails lezen lukte niet, ze kreeg hoofdpijn en werd duizelig. Na het rustig opbouwen van haar werkzaamheden liep ze na 2 maanden weer vast en werd gedeeltelijk ziekgemeld. Na nog een keer een nieuwe poging om haar werk op te bouwen, kwam ze de man met de hamer tegen en heeft zich volledig ziekgemeld. Toen kwam ook het besef dat het echt niet goed ging.
Yvonne had na de Corona besmetting al vrij snel geen echt fysieke klachten meer en voelde zich wat dat betreft al snel de oude. Uit onderzoeken in het ziekenhuis bij de Post COVID Syndroom afdeling kwam ook niets bijzonders. Het zijn bij haar vooral de cognitieve klachten die bleven: de hersenmist, het snel overprikkeld raken, moeite om dingen te onthouden, niet kunnen lezen of niet snel informatie kunnen opnemen. Zelfs even koffiedrinken met een vriendin lukte niet meer. Gelukkig gaat dat nu beter, maar ze moet alles nog steeds heel bewust plannen om niet te veel te doen op een dag. In het begin was het moeilijk om dit te accepteren. Juist het sociale stuk heeft Yvonne dan ook erg gemist, zoals even met vriendinnen afspreken of naar verjaardagen gaan. Daardoor heeft ze zich ook erg alleen gevoeld. Ook niet iedereen reageerde even begripvol in haar omgeving en dat soort reacties waren erg moeilijk. In het algemeen vindt Yvonne ook dat er nog te weinig aandacht is voor Post-COVID en daardoor te veel onbegrip. “Het is alsof je leeft met een onzichtbare handicap”.
Inmiddels heeft Yvonne een veel beter beeld van wat ze wel en niet kan. Hierbij hebben vooral de ergotherapeut en de psycholoog geholpen. De ergotherapeut heeft met haar gekeken hoe ze haar dag het beste kan indelen qua energie en heeft haar hier veel inzicht in gegeven. Yvonne heeft geleerd om beter op haar grenzen te letten, maar ook om te accepteren waar haar grenzen liggen. De psycholoog heeft haar vooral geholpen met begrijpen wat er nu precies gebeurt in haar brein, en waarom het lezen of het plannen niet lukt. De psycholoog heeft ook geholpen om haar situatie beter te kunnen accepteren. Cognitief gaat het daardoor langzamerhand al wel wat beter: “Ik zie ook echt vooruitgang in dat ik nu bijvoorbeeld dit gesprek kan voeren. Dat kon ik eerder niet.” Yvonne is op het moment van het interview nog wel volledig ziekgemeld vanwege haar cognitieve klachten.
Voor de zorg heeft Yvonne het advies dat het meer gecentraliseerd moet worden rondom Post-COVID. Bijvoorbeeld met een centraal loket waar de zorg voor patiënten wordt georganiseerd. Ook het tonen van begrip voor de situatie is volgens haar erg belangrijk en mist soms bij zorgprofessionals. Voor naasten van mensen met Post-COVID heeft ze het advies: toon begrip en lees je in, verdiep je erin. En heb geduld. “Als patiënt zelf moet je het ook allemaal ontdekken en leren onder woorden te brengen.” Voor andere patiënten heeft ze het advies: leer je situatie accepteren en gun jezelf rust. “Vier alle successen, hoe klein ze ook zijn.” Ze raad ook aan om hulp te vragen als het accepteren niet lukt, bijvoorbeeld bij een psycholoog of ergotherapeut.