Mike was blij thuis te zijn maar verder herstel blijft uit

Toen ben ik uiteindelijk, ik meen 10 juni thuisgekomen na alles. Dan is het eerste gevoel is ja euforisch. Zeg maar van: ja, eindelijk weer thuis. En een beetje de dingen doen wat je kunt. Ik liep toen nog met een met een rollator buiten. Een klein stukje hierzo een blokje om en dat was het eigenlijk. Dat is op een gegeven moment via de reguliere fysio, die eerstelijns, is dat wel uitgebouwd. Daar ben ik ook begonnen met conditietraining en krachttraining. Hij is ook heel veel bezig geweest met mijn nek, want mijn nek zat gewoon echt helemaal vast. Ik kon beide kanten op mijn nek nog geen centimeter bewegen, dat zat gewoon zo vast. Het enigste doel was, terug naar mijn werk. Je ligt in het ziekenhuis en je wilt aan de andere kant van het bed staan, maar dat gaat niet. Dus alles op alles gezet eigenlijk om daar bovenop te komen. Toen heb ik bij de eerstelijn al twee keer een flinke terugslag gehad in mijn spieren. Met als gevolg dat ik dus gewoon echt niks meer kon. Dan was een kilootje tillen al te veel, dat konden mijn spieren niet aan.